şimdi firma ismi vermeyelim. yıllar evvel staj yaparken, servise aynı durakta bindiğim insan kaynakları yetkilisi vardı. hiç umursamaz, gelip eli cebinde dikilirdi. birkaç defa ben gittim yanına ve günaydın dedim vurgulayarak. sonraki günlerde bana "na!" diye ses verirdi geldiğinde. güya günaydın diyor pezevenk.
insan mıdır sorusunu akla getiren durum..Oda arkadaşım olupta sabahları günaydın yerine boş boş bakan bir tipi anımsatır sanki gece üstünden geçmişim gibi...
sözüm, iki ayrı insan çeşidine olacak;
ilki, kendisini günaydınla karşılayan insana, bir gülüş ve bir kelimeyi çok gören öküze;
sen, insan değilsin arkadaş. derhal, iki ayağın üzerinde yürümekten vazgeç ve aslına dön.
ikincisi, hep karşısındaki insandan, saygı bekleyen sözüm ona insanlara;
hiç düşündünüz mü;
acaba, nasıl bir üstünlüğünüz var ki ondan günaydın bekliyorsunuz.
madem, günaydın denilmeyi hakettiğinizi düşünüyorsunuz, ilkönce sizin günaydın diyebilmeniz gerekmez mi?
bir de göz teması kurmanıza rağmen cevap vermeyen anguslar vardır ki aklınca meydan okuyordur. günaydın dedin, ben de cevap vermedim eki eki modundadır.
kişinin dangoz olduğunu gösteren, susak insan tavrı...ki böylelerinin sabahları günaydın demeyi angarya saydıkları gibi hapşırana da "çok yaşa" demeyeceği tabiidir, ama bu tipler kendi başlarına geldiği zaman "duyan olmadı mı acaba?" formasyonlu fake rehapşırıklar yaparlar
sabahları uyandığında genelde sinirli ve gergin olan insandır. değil 'günaydın' gibi mutluluk saçan sevgi dolu sözcükler söylemek, 'kahvaltı hazır mı?' demek bile zor gelir bu insana. hemencecik bir kahve içmeli ve kendine gelmelidir. ama akabinde kat'iyen bir adet keyif sigarası içmemelidir bu zat, zira sigara sağlığa zararlıdır.*
selam alıp vermeyen insan toplumdaki ayrışmalara,üst-alt çatışmalarına sebep olur,insanların kendini kötü hissetmesini sağlar.
o yüzden iyidir selam almak-vermek.
rahatlatır da insanı.
günaydın kelimesini duyup da kafa sallayıp geçenden daha hoş karşılanabilecek tip. kimisi öyle yapıyor sözlük.günaydın falan diyorsun, adam hiçbir bok demiyor, sadece kafasını sallayıp geçmiyor. kafasını al gibisinden. yazık sizlere be.
belki de sabah o insana her şey anlamsız geliyordur. belki de ayılmadan önce ağzını açıp tek bir kelime bile konuşmak istemiyordur. belki de uyandığında ilk olarak insanlara günaydın diyeceğine çişini yapıp rahatlamak istiyordur. belki de sabahlardan ve sabah sanki bok varmış gibi etrafına günaydın saçan insanlardan nefret ediyordur.
küçüklüğümden beri annem ve babam tarafından sabahları ''günaydın'' demediğim için azar işittim. kahvaltı sofrasına hayvan gibi gelip hiçbi şey söylemeden oturup kahvaltı ettiğim için de. arkadaşlarım sabah okula asık suratla gittiğim için ve onlara hiçbi şey demeden sessizce sırama geçtiğim için de kızarlardı. günaydın demezdim hiçbirine, yanaklarından mıncırmazdım.
hepsi alıştı şimdi ama. hoş karşılıyorlar, kızmıyorlar artık.
en asil duyguların insanıdır o. sabahları benim karşıma çıksın mal gibi bakalım birbirimize. gözlerimizle anlaşalım, bakışlarımızla günaydın diyelim. çok hoş olacağını düşünüyorum ben şahsen.
o değil de bu konuda ne kadar doluymuşum lan ben. *
