seninle yaşanan her bir dokunuş hatılatırken günahlarımı bana, üşürken yazdılarıımı sana adıyorum şimdilerde. Ne gençlikte ne de çocuklukta hiç bu kadar sevmediğimi hissederken senin günahlarını da çekiyorum. kalbim yılgın ve ezik duruyor yalanlarımla örülü bir perdenin üzerimi örttüğü gibi. günahlarım var, senin ahını aldığım... günahlarım var içimde beddualarını taşırken verdiğim acıların bendeki acısını anlatamaycak kadar büyük.
günahlarım var her biri senin anıların, günahlarım var olmayacak çocuklarımıza ettiğim eziyetler gibi bir yalandan ibaret. Seni çok sevdim ben fakat bu günahlar ve içimdeki o büyü beni mecbur etti başka tercihlere. kaybettiğimsin, annesine muhtaç bir çocuğun ağıtıyım artık, seni acıtıyorum içimde ve seni hiç bir zaman dönmeyecek ümitsizliklerinde yaşıyorum. bu günahı çekiyorum vicdan azaplarımda. bu günahı çekiyorum ölüme yaklaştığım son günlerde...
herkesin sahip olduğu en büyük ve ortak günah aşktır. yüreği yarılırcasına sevmek ama karşında ki sevginin yalan olduğunu öğrendiğinde günahının ne büyük olduğunu anlamaktır günahkar olduğunu bilmek aşık olmana engel değildir demek ve yoluna devam etmektir. (bkz: hepimiz gönüllü günahkarlarız).
