Sibel K. Türker'in kara kitabı "benim bütün günahlarım" bende soru işaretleri harekatına sebep oldu.
bizi biz yapan günah dediğimiz çizgileri zorlayan yönümüz değil mi? sınırları zorlamayıp, söz dinleyen uslu insan olmak, günahsız olmak yaşadığını ispatlar mı? yoksa o yaşanmamışlıkların bedelini sınırları zorlayanları acımasızca eleştirerek, yargılayıp dışlayarak ödetir miyiz?
kitabı okumadım ama başlık çok şey söyletiyor insana.
