normalde insan vicdanının kaldıramadığı yanlış davranışların birikmesi sonucu artık insana normal gelmesi ve o kadar önemsenmemesini çağrıştıran söz.
çıkış noktası -yıllar önce nereden duyulduğu bile unutulan- şu kıssadır :
adamın biri, rüyasını yorumlaması için çevrenin ileri gelenlerinden birine danışır.
"rüyamda yolumun üstünde ağır mı ağır bir kaya vardı. ne kadar uğraşırsam uğraşayım, ölüp gidip kımıldatamıyordum. daha sonra o kayanın üzerine bir kaya daha koydum ve daha kolay itmeye başladım. bir kaya, bir kaya daha derken gittikçe daha kolay oluyordu kayaları kaldırması."
rüyayı dinleyen ihtiyar,
"o gördüğün kayalar, işlediğin günahlardır. ilk işlenen günahı insan kolay kolay kaldıramaz, içine dert olur. fakat gittikçe buna alışa alışa artık daha kolay yüklenmeye başlar günahları. gittikçe hafiflediğini düşünür ama aslında en başta hiç yükü olmadığı zamandan daha kötü durumdadır ve bıraktığı vakit günahları yolunu kapatacaktır."
