bu günde bitiyor dedirtir insana ve o gün de onu bulamadığını yahut hayallerine kavuşamadığını ya da gidemediğini hatırlatır. ne yapamamışsan ne olumsuzluk varsa beyninde çıkmaya hazır,onu hatırlatır.'Rezene yapayım da yatayım bugün' dersin gene eşşek gibi sabahlayacağını bildiğin halde.Hareket etmiş bir vapurdan izliyorsan gün batımını, gerçekçi olmayan bir ümitle dolar için sonra küfrünle kovarsın onu da.Hissettiğin burukluk aslında çok önceden bırakılıp gidilmiştir içine alarm saati gün batımına kurulmuş olarak.
arka fonda zombie de çalarsa tadından yenmeyecek durumdur.
ben pek severim kızılligi böyle pişmanlık falan değilde hafif özlem duyarım. çok fena hayal kurarım, gerçekleşen hayallerimi düşünürüm.
çok fazla uzmem kendimı, bir gün batarsa bir gün doğar. sıkmayın canınızı bu da geçer derim bu gun batiminda ne düşünüyorsaniz. mutlu olun lan.
akla reşat nuri güntekin'in akşam güneşini getiren başlık. Hangi yazar açmaya meylettiyse şüphesiz, buhrana yatkın bünyesiyle daha çok batan güneşlerin ardından bakakalacaktır.
Belki, akla çocukluktan kalan 'akşam ezanı okunmadan eve gel' parodisini getirdiğinden anlamsızca burkulur eşek kadar olmuş yazarların içlerinde bir yerler.
Belki de tamamen doğanın estetiğiyle alakalıdır bu hissiyat. Bir yaz akşamüzeri, simaları güzelleştiren, saç tellerini kızıla çalan, deniz kıyısında durulmuş deniz suyuna aşk hikayeleri anlatan güneşin güzelliğidir ya da sonbaharın kararsız yağmurlarından sonra gökyüzündeki
çelimsiz bulutların arasından süzülen son gün ışığıdır suçlu olan.
böyle başlıklar açmayın, içimdeki reşat nuri bir canavara dönüşüyor.
Sınava bir gün daha yaklaşırken ders çalışmamanın getirdiği burukluktur. Ailenden uzak olmanın, evinin sıcaklığını özlemenin getirdiği burukluktur. Bir şeylerle ilgilenip kafa dağıtılarak sonraki gün batımına ertelenen burukluktur.
Kışın kendini hissettiren, akşam ezanıyla zirve yapan burukluktur.
Benim jenerasyonumun eve dönme kıstası akşam ezanıydı, bundandır belki akşam ezanı okunduğu vakit dışarda olmak kötü hissettirir oldum olası.
(bkz: classic conditioning)
filmlerden, dizilerden insana geçen bir olgudur. film ve dizilerde gün batımı hüzünlü bir müzik ile izleyiciye aktarılır. insanlar da bunu özümser. gün batımının hüzünlendirici bir olay olduğuna inanmaya başlarlar bir süre sonra.
bir günü daha bitirmiş olmanın verdiği hüzünden kaynaklanıyor olabilir bazen bana da oluyor bi bakıyorum akşam olmuş ve günü nasıl harcadığımı anlamıyorum özellikle de pazar günleri hafta içi ama seviniyor insan iş bitecek eve gidicem diye :D
