özellikle yanında bulunan arkadaş ortamına da bağlı gelişen amma velakin kendini tutamadığın andır. en kötüsü de saygı duruşunda olduğun zamandır, hele ki karşında beşyüz kadar kişi varsa.. *
cenazeden sonra baş sağlığı dileği için cenaze evine gidilir. tabi herkes üzgün. o arada bir mesaj gelir ve ben bulunduğum ortamı unutarak sesli gülerim.
anam.. ben hayatımda böyle utanmamıştım. yer de yarılmadık ki içine girelim amına koyim.
10 saniye odada ki herkes bana bakıyordu sabit şekilde..
bir de utanmadan pardon dedim odadan çıkarken olm.
çok ciddi durumlarda gelen krizdir efenim. herkes olayın paniğine kapılmıştır, ama siz saf saf gülersiniz. karşınızdakinin sizi, gerizalı bu heralde diye düşünmesine yol açarsınız.*
asansörde gülünürse daha da anlam kazanan bir olay.
sanırım bir belediye binasıydı. ben ve arkadaş asansöre bineceğiz. iki kişi geldi sonradan, bir bayan bir erkek. neyse bindik. 6. kattan aşağıya iniyoruz. neyse arkadaş susuyor, ben de susmuş aynaya bakıyorum, aşağıya bakıyorum. bu iki kişi konuşmaya başladı. ama gülme krizi geliyor hissediyorum. neyse tekrar aynaya bakayım dedim. adamı mı artık bayanı mı gördüm bilmiyorum ama kafayı aşağıya eğip bastım kahkahayı. bunlar sustu. arkadaşın gözler açıldı, "olum aq n'pıyorsun?!" gibilerinden. öksürdüm sonra. o sırada 1. kata gelmiştik zaten.
bankada gülmektir. aklınıza bir karikatür geliverir, tutamazsınız. ama taktik buldum. böyle durumlarda acilen telefon çıkarılır ve sanki bir mesaj okuyormuş ve ona gülüyormuş gibi yapılır.
biri mühendis diğeri öğretmen olan çiftin seks yaparken yanlış deliğe sokacak kadar cinsel organlarını bilmemeleri sonucu oluşan idrarını tutamama olayı. neyse üretra yerine vajinayı kullanacaksınız diyerek hoca gösterdi de konu kapandı.
birde en fazla üç aylık ömrü kalan hastanın beni burda boşuna tutuyorsunuz, geldiğimde fazla bir rahatsızlığım yoktu, geldiğimden bu yana rahatsızlığım arttı. ömrümde hasta olmadım diyerek hastaneden çıkmak istemesi.
sessiz, ciddi yani kısaca ilginizi çekmeyen bir yerde bulunduğunuzda, canınız sıkılır ya?
o zaman aklınıza gelen en çok güldüğünüz durum birden kafanızda canlanıverir ve işte gülünmemesi gereken yerde gülmek.
bankada yeni işe başladığımda tecrübeli bir ablanın yanında ekranı ve işlemleri izlemekteyim. şube mahşer günü gibi. cuma namazından çıkan herkesin bankada işi varmış belli ki. müşterinin biri geliyor biri gidiyor. ben de iş öğrendiğim kıza ve kendime kahve yapmaya hazırlanıyorum. o sırada müşteri gitti. arkadaş da tekrar numara çağırdı. tam o arada kahveyi doldurmaya çalışırken birazını da masaya döktüm. işi öğreten abla da dönüp " yeni gelinin siki tuttuğu gibi tutarsan dökersin tabii!" dedi... krize girdiğimde yeni müşteri gelmişti. o ve bütün şube bana bakıyordu.
genelde ortamda kendini var edemeyip, sessizlikten bunalan insancıkların yaptığı gereksiz eylem. madem konuşamıyorum, özgüvenim düşük, hali hazırda sosyal fobim de var bari ota boka güleyim mantığı güdülür...
rüzgarlı bir pazartesi sabahıydı. öğrenciler boy sırasına göre dizilmiş, istiklal marşı okunması için hazır bulunuyorduk. öğretmen notaları verdi ve pazartesi sabahı bir insan evladından ne kadar ses çıkabilirse başladık marşımızı söylemeye. rüzgar gururla çıkan seslerden gaza gelmiş olacak ki daha da arttırdı şiddetini. benim de içlerinde bulunduğum 9. sınıf grubunun arasına bir saç yumağı düştü. sonra kimya hocasına takıldı bir anda gözlerimiz. adamın kafasının ortası güneşin şavkıyla parlıyordu. fırça saçlı hocamızın aslında fırça peruklu bir hoca olduğu gerçeği tokat gibi çarpmıştı yüzümüze. gülmekten istiklal marşını elimizde olmayan sebeplerle yerlerde okumuştuk, aslında okuyamamıştık. okul müdürü bile bıyık altından gülerken marş bitince bizi fırçalamıştı. ilk dersin kimya olması ise ayrı bir şanssızlıktı. zavallı adam.
