Gerçektir. Hayatın gerçeği. insan acımasızdır, hayatının karanlık olduğu zamanlarda size ışık tutan sadece ailenizdir. Küçük kardeşinin gülümsemesidir. Başka kimse değil
ve Oğuzhan Uğur'un "Gereksizse Söndür" şarkısıdır. Devamı da şöyledir "gülünce herkes gelir ağlayınca kimse yok, gelmesinler de zaten telkinlere kalbim tok."
sıradan insanlar için söylenilmiş doğru bir tezdir. ancak bazen bir kişi vardır ağlarken yanında , gülerken tüm dünya yanında olsa bile hepsine bedeldir. karşı cins olmasına gerek yoktur bu kişinin. dostluk en az aşk kadar güçlü olmayı hak eden bir kavramdır. seni öyle bir çekip çıkarır ki düştüğün yerden, öyle bir sıvazlar ki sırtını bir anda kendini bambaşka bir diyarda bulursun. ve işte o zaman söylenebilecek tek söz kalır geriye. (bkz: iyi ki varsın)
tam tersine döner olay bazen.
başın sıkışınca kimi arasan koşar, bi' başarıya imza attığında ise kimseyi bulamazsın sevincini paylaşıcak..
burda hakimiyet egodadır. farkedemediğin bi' yarış içindedir arkadaşların seninle.
bazı insanlara başarıları yetmez, başkalarının başarısızlıklarınıda görmek isterler.
işte bu kafada arkadaşın varsa, senin mutluluğunda kaybolur onlar ortadan.
sindiremezler çünkü. kendinden üstün adlederler seni, koplekse girerler.
bahaneleri de hazırdır; "biz iyi gün dostu değiliz be oğlum..."
tamam dostum allah razı olsun da, dostsan madem izin ver mutluluğumu da paylaşalım, üç günlük dünyada dolu dolu yaşayalım.
her dara düştüğümde; "sıkma canını be oğlum, para mı lazım, araba mı lazım, karı mı lazım, adam mı dökelim?" diye mevzuya girip, iş yerinde yükseldiğimde, arabamı değiştirdiğimde veya göz dolduran herhangi bir başarımda ortalıktan kaybolan dostlarıma ithafen yazılmıştır bu yazı...
he okurlar mı o ayrı. *
yinede canları sağolsun,
egodur gelir geçer
baba yine doğruyu seçer...
