zeki müren, emel sayın, tanju okan.. gibi birçok büyük sesin söylediği efsane şarkıdır.
hepsi iyi,hoş söyler ama behiye aksoy'un kendi sesinden dinlemek bambaşkadır.
ortalık toz duman olunca,skimsoniklikten gecilmeyince, beyni patlatmaya bi haber, bi meryem tviti, bi basın toplantısı, bi vimeo kapanması uzaklikta olunca zeki müren dinleyen bi kişiyim. bu huyum sayesinde zaman zaman hayatta kalip, zaman zaman ölmüşlüğüm coktur şükür. işbu şarkıyı da en cok kendisinden dinlemeyi severim. tanıma dökersek, illa da zeki müren'den dinleyin a dostlar, kod adlı şarkıdır.
tabii bi vakitler, yani ben şarkıda bahsi gecen kimseyle tanışmadan önce herşey nispetendi yine. sonra bi adam gördüm bi gün, şakalar komiklikler derken, ilk defa görüyorum ama gözümün kendisini bi yerden ısırdıgına yemin edebilirim. sonra bi güldü, tatamm buyrun, zeki bey'in bahsettigi arkadaşın ta kendisiymiş meger. olaylar olaylar, hergün biraz daha emin oldum bundan. gülünce gözlerinin içi gülüyordu cünkü, akabinde ben ne kadar yakınında olsam da onun hep yine de biraz uzakta oldugunu artan bi üzüntüyle anlıyor,nihayetinde de bilmiyordum bakışları neler söylüyordu ve elbette cesaretim yoktu, soramiyordum. e adam hep bunları anlatmış ya işte. dinlerken ibret almak lazımmış demek, o kısmı atlamışım ben.
--- spoiler ---
'beni öylesine aldın ki benden, kendimi arayip bulamiyorum'
hikayenin sonunu bilmek istemeden bu şarkıyı dinlemeye devam etmek isteyenler icin uyarı vermeyecek degilim, kimsenin neşesini kacirmayalim tabi. kendimi arayip bulamiyorum'dan bir sonraki aşama olan 'kendimi arayip bulmak da istemiyorum zaten, dur bi seni ariyim bi daha, sesin de ne güzel' cümlesine girmeyi ise hic istemem, ben cirkinlestim siz yapmayin. hala da gülüyorum. sesi hakkaten güzelse demek.
--- spoiler ---
