-acıklı dizelerin, "yazarını tüküren" dürüstlüğünde
-kompleksli insanları hoşgördüğümde sinir krizi geçirmelerine
-ortama yeni gelen biri masaya x5 inin anahtarını attığında...
-iki sevgiliyi gerçekten mutlu el ele gördüğümde...
-menfaate dayalı dostları ve sevgilileri yan yana gördüğümde...
-bütün çabalarima rağmen haksızlığa uğrayıp kaybettiğimde...
-kaybettiğimde...
-kazandığımda...
-adam ettiğim insanlar bana akıl vermeye kalktığında...
-bir sokak çocuguna, bir sokak kedisine, yardıma muhtaç insana ufacık bir yardımım dokunduğunda...
-yalan söylediğini anlayıp, mahçup olmasın diye anladığımı belli etmediğim yalancıları dinlerken...
-her asilendiğimde hala amatör olduğumu görmemde...
ve aklıma gelmeyen daha bir çok şeye gülümsüyorum
gülümsemek, büyüdükçe küçülmeyi, yükseldikçe eğilmeyi, fazlalaştıkça azalmayı ögrenebilmis insanlar için çok önemlidir. anlamı ögrenmis olana tekrar anlatılamaz, ögrenmemis olan birine ise ancak zaman ögretebilir.
ve gülümsüyorum;
her nefes alışımda, bir önceki nefes aldığım "an"a dönemeyeceğimi hatırladıkça.
