öztürk'ün muhtesem klibe sahip sarkısıdır. klipteki gülümseme icin bile izlemeye degerdir.
kimsenin derdi yok ki derdim üstüne
her şeyi unutursun zaman geçince
son sözü söylemezler iyi gününde
soran bilmez derdim ne diye
duyan bilmez derdim ne diye
gülümse sen yine
her açan gonca güle
yağmur ol yağ üstüne
hapsolmuşuz tende
ince ve içten bir dilektir bence. kahkaha yapmacıkta olabilir, ya da "hadi gül" dense:
-güleceksin!
-hayır!
-güleceksin ulan!
-hayır!
-güleceksin dedim!
-peki. hahaha
şeklinde bir diyalog akla gelebilir.
ancak ünlü şair emre aydın'ın dediği gibi biri dese ki:
-gülümse şimdi, gülümse şimdi, gülümse şimdi ve gülümse şimdi...
işte o vakit insanın ağlaya ağlaya gülümseyesi gelir.
tuuba otobüse bindi...ardında hüzün vardı..otobüs giderken icinde gibiydik ve bir düğüm de bizim boğazımıza atmışlardı sanki ve öyle yorgunduk ki kalkmıyordu elimiz bir türlü..ve başımızı çevirip bakamazdık arkaya,o zaman anlaşılırdı gülümsemediğimiz..icimizden söyledik bu şarkıyı avucumuzda belkilerle ve sigara dumanı kaçmış gözlerimizle...hem belki şehre bir film gelirdi,bir güzel orman olurdu yazılarda,iklim değişirdi belki,belki akdeniz olurdu,gülümsedik...olmadı..*
sezen abla, herşeye rağmen gülümse diyorsun da, bu ülkede nasıl gülümseyeyim allah aşkına. gülecek ne var ki bu ülkede? yine de gülümse dediğini duyar gibiyim ama zor be abla bu memlekette.
-devletten maaş alan milletvekillerinin (!) terörist başına sayın dediği bir ülke.
-yüce islam dininin sonuna kadar kullanıldığı, din tüccarlarının fink attığı bir ülke.
-medyanın satılmış olduğu bir ülke.
-işsizliğin alıp başını gittiği bir ülke.
-dünya yolsuzluk liginde başlarda olan bir ülke.
-milli olmayan hükümetlerin ülkeyi yönettikleri bi ülke.
söyle sezen abla söyle, böyle bir ülkede nasıl gülümseyeyim?
su an sozluge bu entariyi giydirirken bile, tuylerimin diken diken olmasina sebebiyet vermis sarkidan cok albumdur kendileri...
cocuklugumda her sene istanbul a giderdik, o zamanlar bana bir baska gelirdi havasi, kokusu, cennet mahallesi; kucuk cekmece. tabii ki bilmezdim, neyin nerede oldugunu, kimin nerede oturdugunu, bursali olusumuza binaen, yillarin getirmis oldugu tasinma tutkusuna bagli olarak, teyzemler, annemin teyzeleri; coluk-cocuk-combalak takimi suruyle istanbul a tasinir olmustu, neyse biz de, dedigim gibi kucuk cekmece senin, sehremini - topkapi bizim, asindirirdik, annenim kucaginda ne de tatli gelirdi; neyse konumuza geri donelim, yillardan yamulmuyorsam 1991 yiliydi herhalde, ben takriben 6 ve de 7 sine girmesi icin yaklasik 20 gunu olan veledin tekiyim, o zamanlar bir de cift katli otobusler vardi ki sormayin gitsin... bu arada entarimizde de laf lafi aciyor, hemen inceden bir gizli bkz la sahlandiriyorum 90 larda cocuk olmak deyu...
hayali olarak hatirladigim sey, o zamana yonelik de olsa hicbir turlu kesmekesden kendisini alamamis olan istanbul un her yerinde, u yeni yeni piyasaya cikan albumun catir catir sarkilarinin calmasiydi. iste, benim de simdiki hayatimin anilar defterine girmis olan, kucuklugumde yazlarimi, benzersiz sekilde gecirdigim cennet mahallesi nde oturan teyzemlerin evlerinde bulunan, ve de sadece benim kalmam icin ayrilmis kucuk odada da, markasini hatirlamadigim 37 ekran, arada sirada goruntusu giden, takoz bir televizyon ve de, o zamana gore oldukca pahali ve de piyasa olan, boyum kadar sony muzikcalar vardi.. iste belki de bu aparattir, o zamanki gulumse albumu ufacik bunyemin icine icine sokup da, simdiki zamanlarda gecelerini sezen aksu ya teslim eden bir adam olusturan...
iste taa o zamanlardan kalma bir arzudur, asktir benim icin bu album, daha 6 yasinda dunyasini legolar, ya da bilimum kumandali arabalar uzerine kurmus, "hadi olusum benim say bakalim 100 e kadar da gorsunler, su yaziyi da oku bakalim da, gorsunler faideli okumayi biliyo mu bilmiyo mu diye" gibilerinden gazlarla okula daha yeni baslayacak bunyemde belki de hezeyanlar olsuturmamistir, zira o yastaki cocuk ne anlar, sezen abla sinin, tutsakindan, her seyi yak ip da kendisini neron zannetmesinden, ama ileride kendisini biryere sevk edecek tatlari daha o zamanlar verilmistir bunyeme. o zamanlar sadece soz - muzik - vokalden olusan bu sarkilar, simdiki zamanda bir kimlik, bir yasayis tarzi olusturmustur; boyledir iste;
çocukluk yıllarının güzel bir temmuzunu* süsleyen, ona değer katan dünyalar güzeli sezen aksu albümü.
hadi bakalım'la coşulmuş, seni kimler aldı ile sebepsiz çocuksu hüzünlere yol alınmıştır o yıllarda. oturaklı şarkıların gerçek etkisine ise yıllar sonra tanık olunmuştur zaten.
16 Temmuz 1991 çıkışlı, kimilerince türk pop müziğini başlatan efsane sezen aksu albümü. dinle dinle sıkılınmaz, aksine sıkıntıya da iyi gelir. tek yan etkisi kişiyi sigara ve alkole yöneltmesi olabilir. bünyesindeki bütün şarkıları hepimiz ezbere biliriz tahmin ediyorum.
