Berkin Elvan'ın annesidir.
Kendini bilmez, hadsiz, densiz yazarımsı varlıkların, salyalarını akıtarak, onlarca defa entry girdikleri acılı annedir.
O kadar kötüsünüz ki, keşke ölseniz...
Evladını hiç uğruna kaybetmiş, acılı bir anneye bu denli hakaret edebilecek kadar düşmek neden? gerçekten bu kadar sığ olmanızı sağlayan ne merak ediyorum. Görüşün ne kadar farklı olursa olsun yaşanan şey senin sorumsuzca saçmalaman kadar basit bir şey değil.
Bazılarının analarindan daha şerefli ve dik duruşludur.
Elleri öpulesi bir anadir.
Evladını fasist bir rejime ve onun kolluk kuvvetlerine kurban vermiş anadir.
Olan zavallı cahil bırakılmış çocuğa olmuştur anne ise şu An Sol örgütler için sadece bir enstrüman olan bilmediğimiz sebeplerden çocuğunu yanlış yollarda ziyan eden her halükarda acılı bir annedir.
ayrıca onurlu bir anne falan da değildir kimse kimseyi kandırmasın. saçma sapan sıfatlar takmayın tanımadığınız insanlar için. baya bildiğin çocuğunu zamanında umursamamış, annelik görevini yerine getirememiş ve bunun bedelini çok ağır ödemiş bir kadıncağız.
Insan hep sormaz mı içi yanmaz mı keske ekmek almaya gondermeseydım diye hayatı boyunca suçluluk yasayacak belkı de sen üzülme anne senın bi sucun yok sucu olanlar cezasını çekecek berkın gitti ama biz varız Sen suçlama kendını.
biz anneler..önce varlığınızı öğreniyoruz..ya bi test çubuğunda ya da bi doktor kontrolünde..şaşkınlık, korku, sevinç milyonlarca duyguyu o anda yaşıyoruz..dokuz ay tam dokuz ay besliyoruz sizleri kanımızla, canımızla.."ah bi sağlıkla doğsa.." en sevdiğimiz dua oluyor..kıpırdıyosunuz içimizde..sabırsızlanıyoruz.."ah bi doğsa da o beni tekmeleyen ayakları yesem.." diyoruz..bitiyo dokuz ay..nası müthiş bi kavuşma..hep şükür hali..sonra gecelerce başınızda bekliyoruz..siz uyusanız da bekliyoruz..olur ya, ya nefessiz kalırsanız uykunuzda! allah korusun! zevkle, şevkle bekliyoruz.."amaaan sağlıklı olsun da varsın ben uykusuz kalayım.." diyoruz.."ah" diyoruz "bi anne dese!" sonra büyüyosunuz biraz..ilk adımlarınız geliyor.."ah yürüyo!" daha da büyüyosunuz..yürümeyi bırak koşmaya başlıyosunuz..
sonra bi sabah uyanıyoruz..biz anneler kahvaltı hazırlıyoruz ailemize..siz kapıdan çıkarken gülümsüyoruz..aklımıza sizi öğrendiğimiz an geliyor, dokuz ay geliyor, doğumunuz geliyor, ilk dişiniz, ilk yürüyüşünüz, ilk anne deyişiniz, o bitmicek sandığımız uykusuz gecelerimiz geliyor..gülümsüyoruz.."ah yavrum büyüdü de ekmek almaya bile gidiyo.." diyoruz......
sonrası karanlık..sonrası yok..sonrası kopkoyu bi karanlık..
