Çocuklar duymasın dizisi aklıma geldi. Bazen çok saçma zamanda, çok saçma yerlere bu efektleri koyarlardı. Sahnenin mizahından ziyade yönetmenin mizahsızlıgına gülerdik.
bu dizilerde bazen de herhangi bir karakterin kurduğu cümleden sonra alkış ve ıslık sesleri verilerek izleyiciye o cümlenin tarihe geçecek nitelikte efsane bir cümle olduğu ya da ağır derecede ayar içerdiği anlatılmaya çalışılır.
insanda '' demek komik ki millet gülüyor '' psikolojisi yaratır ister istemez. mesela insan sinemada kalabalığa katılarak çok güldüğü bir filme yalnız başınayken o kadar gülmez. adamlar bu ortamı yaratmak için koyuyorlar o efektleri.
