Bir tatli tipidir. Yazilanlari gorunce ideoloji falan zannetmeyin. Baya bildiginiz tatlidir. Isteyen yer, istemeyen yemez. Ulan her seyi ya goklere cikariyoruz ya da yerin dibine sokuyoruz.
Tadını hatırlamasam da küçükken yiyip begenmedigimi hatırlıyorum. Su an tadını merak ediyorum ama su sütlü peçete falan denmesinden, bu kadar yerilmesinden dolayı midem bulanıyor tadına bakasım gelmiyor.
Herkes nefret ediyor ama ramazan pidesiyle yarışıyor her yerde var. Herkes nefret ediyorsa kim yiyor bu kadar?
Bu tatlı öyle bir şey ki üst tabakadan yiyeni görmedim, fakat takip ettiğim kadarıyla alt tabaka çok seviyor…
Biraz inceledim yapımı ucuz ve kolay. Her şey apaçık ortada değil mi? Esasen bu tatlının araştırılması, sınıfsal farklılıkların, psikolojik distinctionların araştırılması anlamına gelmekte.
O yüzden önemli bir tatlı gibi duruyor, ön yargımı kırabilirsem ben de denemek isterim. Brüksel’de satan bir yer biliyorsanız lütfen mesaj atın, teşekkürler.
türklerin göçebe olduğu zamanlara dayanıyor. yerleşik düzene geçilince de saray mönüsüne giriyor. sonra halka dağıtılan iftar yemekleriyle sokağa açılıyor ve tüm mutfaklarda kutlama tatlısı haline geliyor.
Sözlüğe bakıyorum da galiba bir tek benim severek yediğim bir tatlı çeşidi imiş diyecektim ki klarnet çalan şarapçı ile tek ortak noktamızın güllaç olduğunu fark ettim. Sütlaç mı güllaç mı deseler düşünmeden güllaç derim efendim, evet.
keşke yılda sadece bir ay hatırlamasak sevdiğim tatlıdır, bana güllaç mı baklava mı deseler, ne biçim soru lan bu biri sütlü diğeri şerbetli tatlı, onun yeri ayrı onun yeri ayrı derim o kadar yani.
