patlıcan reçeli, yumuşamış zeytin ve o evde kimsenin sevmediği halde tabakta duran peynir gibi; masaya gelip gelip giden ama asla eksilmeyen kahvaltılıktır. maksat çeşit bol olsun işte.
ta ki anne onu bir pastaya filan katana veya fakir birilerine kavanozuyla beraber gönderene kadar o reçel 'bitmeyen reçel' olmaya mahkumdur.
geçen gün ailece kahvaltı yaparken gül reçelini önüme çektim ve annem suratıma tuhaf şekilde baktı. yerken gül reçelini çok severim diyince de gözleri doldu. akşam eve gidince sordum, babamda çok severmiş.
ev yapımı olanı tercih edilesidir. kokulu gülden yapılanı harika kokar, severim.
ben tek başına o tadını alarak yemeyi tercih edenlerdenim.
Bir de sanırsam hep pembe gül tercih ediliyor.
Bir kış Sabahı uyanmışsın günlerden pazar müstakil bir evde yaşıyorsun .
Anne uyanmış kahvaltı hazırlıyor sende sıcacık ekmek alıp gelmişsin. Ekmeği sobanın üstünde biraz kızartip kıvamında alıp üstüne reçeli sürmüşsün.
