Ümit Sayın'ın kendi adını taşıyan albümünün A4 sırasında yer alan ve albümün 2 klibi olma şerefine nail olmuş enfes şarkısı. 90'lı yıllarda yaşayıp da karışık kaset doldurtan ve içine bu şarkıyı koydurmayan var mıdır?
bu şarkı, 90'lar var dediler geldik resmen. yani güzel bir şarkı yapmak amacıyla değil de, nasıl ilerde insanlara bu günleri mumla aratırız, nasıl üç yıl arayla dinlense de günde elli kere dinlense de her dinleyişte tüyleri diken diken ettiririz diye düşünülmüş, o maksatla yapılmış. bir bu, bir sonuna kadar geldim aşkın.
eskimiyor bir türlü. her gün onlarca yeni şarkı çıkıyor; gül beyaz gül gibi şarkılar asla eskimiyor, hiçbir şey yerine geçemiyor ve geçemeyecek.sevgimi al sakla koynunda, dokunmasın kimse ona...
eşlik ederken hakkını vermek gereken efsane bir şarkıdır bu.yolların birleşmesini herşeyden çok istediğiniz,varınızı yoğunuzu ortaya koyduğunuz kız arkadaşınızla doğumgününde gidilmiş mekanda bağıra çağıra söylenirken ağlatma kapasitesine sahiptir.
gocaman bir koltuğun içinde şarkısını mırıldanan klibiyle de hatırlanan, harika, fevkalade'nin fevkinin de fevkinde, sağlam bir ümit sayın şarkısı...
(bkz: ben tabii ki)
(bkz: hicran)
(bkz: ben iyiyim)
