bir darbzen laterna şarkısında geçen mükemmel sözler.
aslı:
Zifiri gecenin bedeniyle sabaha uyanmaktayım...
Karşılık beklemeden dört duvara günaydın diyip susmakdayım.
Söyle sence ne yapmalıyım ?
Sanırım uçurumun kenarında mutlu rolûnü oynamalıyım.
Çatık mı kaşlarım? Yüzüme sen koy mimiklerimi.
Ağzımda bıçak darbesi, Harabe dudaklarım.
Anlatamam; Sende elvedayla nokta koyup gitme.
Yanlızca suskun sayfalardır sırdaşım.
Gücümün yettiği tek şey şu an kendi cinayetim.
Yanlışlar tecrübe değil... Pişmanlıkla sersefilim.
Aslında suçlu benim. Günahlarım sırtımda yer etmişki
Nitekim cehennem yolcusu bir misafirim.
Dilimiz varmadı, bâkilikle suçlayamadık ruhumuzu.
insanoğlu uykuda halâ,
Büyükdü kabusu...Egoist tablosu...
Sanki güzelmiş gibi dışarı çıkardığımız küresel lanet olası şehvet duygusu.
Hayat... insanın elinde bir senaryo, onların karanlıktır kurgusu.
Yarınlar simsiyah, yarın denen şey, bugünün korkusu...
Her Nefes; Kaderin mahkumu...
Takvimler tükenmiş, dünya döner ben durgunum.
Sevgi bitik, yalnız ölüm, sefaletimle suskunum.
Kör, sağır, hissizsiniz, anlatmakdan yorgunum.
Vakit bitik dünyayı terkedip giden bir yolcuyum.
Gün ışığına kapalı odanın perdesiydi göz kapaklarım.
Dünya doğru diyelim; o zaman ben bir yalancıyım...
Ahh! Gündüzüm kör...güneşi görmez...
Akşamı bekleyen zavallı sabahcıyım!
Hey Selam !
Lirikâl intikâmım feci ! Kalem suç unsuru.
Şimdi çatık kaşlarım ! Bunu simâma siz koydunuz.
Maneviyattan bî haber binbir nefese mahsussunuz.
Hissiyat limiti tek gecede biten nefsî hikayelerden tazminatsız kovuldunuz.
Tüylerim diken diken batar yine titrek bedenime,
Bak: bir köşede sağnak yağışlı istanbul çukuru gözlerim.
Üzgünüm... Bakışlarım asma kilit.
Yüzüme vurulan duygusal çekiç darbesi; sabaha karşı...
Güneş batınca kulağımdaki melodi kafilesi, canımı yakdı.
Durdurmaya çalıştım zamanı, akreple yelkovan elimde kaldı,
hiçbir işe yaramadı.
içimden kaynaklanan eksi kırk derece soğuğa karşı;
Bıçaklı müdâhâle intaharla sonuçlandı...
Yalnızlık simsiyah, Kader denen şeyi biz kararttık...
Her yaşam: Yalan , Günah , Acı...
Takvimler tükenmiş, dünya döner ben durgunum.
Sevgi bitik, yalnız ölüm, sefaletimle suskunum.
Kör, sağır, hissizsiniz, anlatmakdan yorgunum.
Vakit bitik dünyayı terkedip giden bir yolcuyum.
Çatık mı kaşlarım?
Yüzüme sen koy mimiklerimi.
Ağzımda bıçak darbesi
harabe dudaklarım
anlatamam.
Sende elvedayla nokta koyup gitme.
Yalnızca suskun sayfalardır sırdaşım.
Gücümün yettiği tek şey, şu an; kendi cinayetim.
Yanlışlar tecrübe değil!
Pişmanlıkla ser sefilim.
Aslında suçlu benim!
Günahlarım sırtımda yer etmiş
nitekim cehennem yolcusu bir misafirim.
