benimde aralarında bulunduğum kişiler. Ama benimki öyle böyle değil. Aynada kendi gözümün içine bakarken utanıp kaçırıyorum Bazen gözlerimi. Benimki bambaşka bir boyuta geçmiş artık. Korkuyorum lan.
ne aşıktır, ne utangaçtır, ne duygu sömürüsü yapandır. bunları iddia edenler mal mal konuşmakta olup ancak bilmeden atıp tutmaktadırlar. bunun sebebi melankoli dir. melankolik kişi, düşüncelerini çok rahatlıkla aktarabilir ama duygularını çok çok zor yansıtır dışarıya. melankoli den çıksa bile asla tam çıkamaz; izlerini hep taşır * bu sebeplerden ötürü gözlerini kaçırır. çünkü duygularını aktarmaktan çekinir. gözlerini kaçırmasa bile en fazla 10 saniyeden sonra tribe girer, ya nadiren hiç sebep yokken gözleri yanmaya başlar sonrasında dolar ya da çoğunlukla cıgaralık içmiş gibi durduk yere gülmeye, sırıtmaya başlar.
taa ki korsan cd satan murat ağabeyimizden tepki alana kadar.
+naber abi
-iyidir senden naber
+eyvallah abi iyidir
-sen niye benim yüzüme bakmıyorsun selam verirken
+bakıyorum abi ya
-bakmıyorsun abicim yalan mı söylüyorum, takmıyor musun sen beni.
+abi öyle şey mi olur allasen
-kardeş bak hadi ben tanıyorum biliyorum seni başkalarına bu hareketi yapma, tepki alırsın.
+doğru diyorsun abi, tamam.
beden dilini düşünürsek bir kişiyi dinlerken gözlerinin içine bakmak , onu dikkatle dinlediğinizi temsil eder. Fakat bazı durumlar vardır ki bu imkansızdır.
herkese karşı yaşadığım durum. yalan dolan utanmayla alakası yok, sadece sabit şekilde bakamıyorum konuşurken ister istemez, çok nadirdir yani öyle anlar.
gözlerini kaçırdığı anda kızarıyorsa muhtemelen utanıyordur.
konuşmasında değişiklikler(farklı kelimeler, ses düzeyi, ağzın aldığı şekiller) varsa yalan söylüyordur.
