insanın içine garip bi özgüven katan şarkı. Dinlerken insanın aklından kendisine yapılan türlü türlü haksızlıklar geçmekte ve bu haksızlıklara karşı saldırma gücü aşılamakta. belki de insan pskolojisiyle ilgilidir bilemedim.
hem eski günleri yad ettiren, hem de şu anki zamanda huzur veren, gelecek zaman içinse "boşver, hayat zaten hep ters taraftan gelecek" düşüncesine sevk ettiren, insana kendini yitip gitmiş hissettiren ama aynı zamanda kaybolmamış da hissettirebilen mükemmel bir mfö eseri.
mfö'nün en iyi 2 şarkısından biridir. diğeri için (bkz: yalnızlık ömür boyu)
gözyaşlarımız gerçekten de hiç bitmiyor. hayat boyu bir şekilde akmayı başarıyorlar. ne kadar engel olmaya çalışsak da, bir noktadan sonra teslim oluyoruz. öyle bir şarkıdır.
