bu yıl 3 defa gözlüğü (numaralı yakın gözlük) kaybettim.
kaybettim derken...
birini yakamdan düşürdüm - kaybettim, birinin üzerine oturdum kırdım, birini de 1.5 yaşında komşu kızının gözlüğüm üzerinde sağlamlık deneyi yapmasıyla iki parçaya ayırdı.
iki gözlüğün çerçevesi, 1 gözlüğün cam ve çerçevesine 6.000 lira bayıldım.
unutmadan sigortalıyız ya... sigorta bu göz, diş konusunda ne işe yarıyorsa?
3 yıl önce 800 liraya aldığım (mübarek kara cumanın fazileti sayesinde, yok canım bizim değil de gavurların kara cuması) aldığım ray-ban gözlüğe gözüm gibi bakıyorum ama sıradan numaralı gözlüğe değer vermiyorum.
salaklık yapıyoruz...
Bu yaz deniz keyfi dönüşü sahilde bankta dinleneyim derken başıma gelen vaka. Neyse ki sahili fellik fellik dolanarak en sonunda bankta unuttuğumu farkedince bulundu 1 saat kadar sonra.
Bir gün uyandığımda gözlüğümü bulamamıştım, öyle boktan bir durum ki gözlüğü bulmak için gözlük lazım. Miyoplar ne demek istedigimi anladı. Yok yok yok. Gün boyu gözlüksüz gezdim ve o gün ameliyat olmaya karar verdim.
4 yıldır gözlük kullanmayan biri olarak gözünüzü çizdirmeyi öneriyorum gözlüklü arkadaşlarım. Lensiydi, lens suyuydu, gözlüğüydü, derecesiydi son 4 yıldır gündemimde olmayan seyler çok şükür.
ilk entryde sadece olaydan bahsediliyor. ikincisinde bu olay karşısında yazarın hissedeceği şeylerden. sözlük yazarlarını empat diye tanımlamak daha doğru olur bence.
