kendi işlerini halledip sonra yan gelip yatan, geri kalanı nasıl olsa şirin baba halleder mantığı güden toplumun tutumudur. şirin babanın yaşı ufaktan ilerlemiştir, daha genç ve onun yerini alabilecek şirinler yetişmelidir. bu şartlar altında gözlükçü şirin ilerici düşünmektedir ama diğerleri benden sonrası nuh tufanı anlaşıyışı ile takılmaktadırlar.
hem cühela hem yobaz hem de agresiftirler. hikayenin sonunda gözlüklü şirinin üstüne çullanıp bi güzel pataklayıp köyün kapısının önüne koyarlar. (bkz: linç kültürü)
