kışın çay, kahve koyarken camların buharlanması, yağmur yağdığında sen şimdi önünü göremiyorsundur veya gözlüklerine silecek taktırsana zor olur böyle gibi esprilere maruz kalmaktır.bir süre sonra lens alınsada etrafı geçtim kişi kendine bile çirkin gelebilir.
tam olarak 12 yaşında kullanmaya başladım, tahtadaki yazıları çift görmem neticesinde doktor bana 1 numara miyopu layık gördü, tabii o zamanlar böyle organik, inceltilmiş camlar falan da yoktu, ağırdı, ezerdi etinizi, güneş gözlüğü kullanmaya ne kadar özenirdim, soğuktan sıcağa girince buğusu çok şükür organik camlarla bir kaç sene sonra aşıldı;
Başımda kavak yelleri esen, eteğimi evden çıkınca diz üstüne kıvırdığım, sütyenin boş kalan kısımlarına pamuk doldurduğum ve tatlı delikanlılara aşık olmadığım hiçbir dönem olmayan Ergenliğimi maalesef ki gözlüklerle atlatmak durumunda kaldım. Bunun ezikliğini hala yaşıyorum.
Gözlüksüz çok güzeldim ama işte gözlüksüz göremiyordum. Olsundu onlar beni görüyordu ya bu yeterdi.
Yine de rahat atlattım, Aşk acısı uğramadı çok şükür batınıma.
Ama yine de lisedeki aşkımla boş bir sınıfta öpüşüp elleşeceğiz diye gözlüğü koyacak güvenli bir yer aramak büyük bir yoksunluk, hatta engel gibi hissettiriyordu. Üzüldüm ama akranlarımın aksine hiç sivilcem çıkmamış olması bir teselli sebebimdi.
Günümüz;
5 yıldır lens kullanıyorum; gözlüklü geçen her günüme lanet okumaya devam Ediyorum.
Ameliyat olmaya hala korkuyorum.
Bir gözüm 3.75, biri 3.50 oldu, ikisine de 3.50 lens takıyorum. Uyuyorum, uyanıyorum, duj yapıyor, makyaj yapıyorum, gözlerimi ovuşturuyorum, çılgınlar gibi lens kullanıyorum.
Alışması baştan zordur. Alıştıktan sonra da gün gelip takma gereği kalmaması veya devamlı takma gereği kalmaması durumunda takmamaya alışması da zor (çevredekiler de yadırgıyor).
efilla bunca yıl yakışıklı oğlan fotolarına baktın durdun. değdi mi bak şimdi sağlığından oldun bu genç yaşında gözlerini bozdun..şimdi seninle bir oyun oyuyacağız..kazanırsan hayatını geri alacaksın..
