Ali Kınık şiiridir. Banu Avar sayesinde öğrenmişimdir.
Gözlerini getir yarı umutsuzluğuma
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir,
Öleyim...
Bilmeden çocukça sevildiğini,
Ve bayram sabahınca beklendiğini,
Kaf Dağı'ndan güneş getirir gibi,
Gözlerini getir.
Getir gözlerini,
Öleyim...
Kimsesizim ilk kez bu kadar suskunum
Sana söyleyemiyorum
Yıldızlara uzanmışım her akşam
Ve bağlanmış
Ve kınanmış
Ve karşında hep yitirmişim
Ne olur
Gözlerini getir
Öleyim...
Ben biraz şairim, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım saçımda degil yüreğimdedir
istersen dost, istersen düşman gibi
Gözlerini getir
Ustam! getir gözlerini
Öleyim..
Ben yine kaybettim, görmüyor musun?
Şafak yangınından yaralı çıktım
Ve ben ustam,
Gözlerinle yakılası bir şiire başladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım,
Menekşe yaprağını
Kitaplarımı,
Suskun maceramı...
Bu şiir bitsin
Bana, peşini bıraktığım bir hayatı değil,
Gözlerini getir.
Ustam! getir gözlerini,
ÖLEYiM...
