akşamın son demlerinde demlenirken, bir an da gözlerinde bitti herşey. dinginlik ve sakinlik arasındaki ince cizgide, yaşamamın anlamı oldun. yağmur yavaşça kendini kaldırımlara, caddelere doüru bırakırken ben sadece senin gölgene bakıyordum. içimden geçen ne idi biliyormusun? gözlerine yüreğimle bir kere daha bakmak..
çünkü sen doyamamıştın ama mecburdun gitmeye. yarınlarda tekrar buluşabilmek ve bir ömrü paylaşabilmek için.
