gözleri mi her kapatışımda yeni umutlarla açmayı hayal ediyordum sen çık istiyordum uyandığımda karşıma ve hep yeniden hayal kurmaya kapatıyordum gözlerimi.
Her şeyin değiştiğinin farkına vardım.
Ben artık gözlerimi senin olmadığın rüyalara kapatıyorum ama boş hayallere değil mutlu güzel bir geleceğe çiçekli kır bahçelerin de çocukların sevgiyle koştuğu günlere.
ben bu rüyayı kendime kaç kere uyudum ? bu riyayı kendime kaç kere duydum? inanmadım.
gözlerimin ufka takılan noktalarına sıvanan ıslak bir karanlık hissi ile toza boyanmış kirli ve pis bir havanın gri bulutu içinde kendime kaç kere kustum bü rüyayı, olmadığını.Ömrümüz hiç bilinmeyenli bir denklemdi ve hangi değerin yerine ne koysam sonuç hep sıfıra varıyordu ya ,ben buna şaşırmamayı da öğreniyordum işte sayende kim bilir bu soruyu da kendime kaç kere sustum.Garip bir ikiyüzlülüktü içimdeki tek perdelik oyun ve mesleklerimiz sufle yapıyordu, "tercihlerimiz" doğaçlarımız ve yeteneklerimiz kadar bu yüzden yaşamak sanatın kendisiydi sahnedeki özgürlüğümüzdü... ne zaman ki birlikte sahne aldık hemen kapansın istedim perdeler üstümüze, örtülsün.ancak tek kişilik dikilmiştir bazı insanların perdeleri -hayatları gibi mesela-...perdelere sığamadım affet. ben artık gözlerimi senin olmadığın rüyalara kapatıyorum.
sevilenin, sürekli düşünülenin, rüyada gözler açıldığında, gözler kapandığıında sürekli görülenin, hissedilenin, yanda olsun istenenenin, hayattan çıkarılması, onsuz hayata başlanması manasını taşıyan cümle.yokluğuna alışmak, kişinin bunu kendisine kabul ettirmek için söylediği tümcedir.
senin olmadığın her şeyin rüya olduğu gerçeği ile sensiz rüyalara kapatabiliyorum gözlerimi ve fakat; açamıyorum yaşarken o gözleri sensizliğin somut gerçeğinde, anlamına gelen sözdür.
öyle ki açılamayan o gözler bir çivi ile çakılmışsa derinlere körlük değildir bu acının sonucu, sadece kendini canlı görmektir.
öyle ki gün gelir gördüğünü sanırsın ama yaşanmışlıkların gösterdikleri ile zırhını bürürsün ve sen ''sen'' olmaktan çıkıp, güçlü kabuğunda güçlü rolü yapıp içinde titreyen ruhunu saklarsın, her kapattığında gözlerini sadece görmek istediğin o rüyadaki insan görür bu gerçeği..
işte gerçek bu noktada mutlaklaşır ve sen o çivileri cebine koyup giden ve görüyor olduğunu inandırmaya çalışan o insanın acısını anlamazsın ..
kapanan o gözlerde, düşlenen düşlerde geleceğin gelmeyebilecek olduğunu ve rüyaların bir kaçış oluşturduğunu
bilemezsin, çünkü sen sadece bilgilendirilmişsindir,
bilemezsin çünkü sen sadece yargılamışsındır,
bilemezsin çünkü sen tanıyamamışsındır...
bilemezsin çünkü...
ne çıkacağını bilmiyorum karşıma, derin bir nefes alıyorum belki son nefesimdir belki bir daha alamıyacağım ciğerlerime ulaştıramıyacağım son bir nefes. üzerime çekiyorum bütün sis bulutlarını koybolmak istercesine. derinlere ulaşmak ne kadar derine inersem daha bir koybolmak isteği. içim ürperiyor tüylerim diken diken oluyor huysuz bir inilti kalplıyorum bedenimi.
sessizliğe bürünüp usul usul su yatağına ulaşmaya çalışıyorum derinlerin tehlikelerini hiç hesaba katmadan. yoluma çıkan herşeyden irkilmemek için gözlerimi yavaş yavaş kapatıyorum. karanlğın içinde kendi korkularımı yenerek uzaklaşmaya çalışıyorum senin haberin olmadan tek başıma.
ah ah bide kaparsın böyle günlerce kapa kapa kapa zank diye rüyanda gör bak daha afallayıcı bir etki yapıyor daha bi salak oluyorsun sabah kalktığında, bahanen oluyor msj atıyorsun
- rüyamda seni gördüm.
çok serhoş olmuşum, söylemek istediklerimi tam olarak içim de ifade edemiyorum çünkü serhoş olmuşum dilim dolaşıyor söyleyemiyorum. bir kaç yudum daha alarak boğmak geliyorum içimdeki kanı alkol ile. tutturmuşuz masada aşk muhabbetini, yılların suçlusunu ipten almaya çalışır gibi. oysa bilinmez ne çok saçlar okşadı rakı bardağını tutan o eller.
elinde kemanıyla çıka geliyor yüzü biraz buruşmaş, saçlar beyazlamış, bıyıklarında ki beyazlığı içtiği sıgarının dumanı sarartmış bir kemancı. ne yüzündeki krışıklar ne saçların beyazlığı ellerinin hünerini alamamış, çalamamış sesini aşikar bir şekilde ortada. göz göze gelir gelmez yakşalıyor masaya ve soruyor;
-ne çalmamı istersin genç?
*her çaldığına eşlik ederim üstadım. saygılarımla.
der demez başlıyor en hüzünlü nahmeleri notolarla buluşturmaya. belkide 'müzeyyen senar'
akşam oldu hüzünlendim ben yine,
hasret kaldım gözlerinin rengine.
gel mehtabım, gel sevdiğim, gel yine;
hasret kaldım gözlerinin rengine
alıyor beni benden dudaklarımdan yavaş yavaş gözlerimi kapatan nahmeler dökülüyor...
