semih kaplanoğlu ya da cemal şan'ın herhangi bir filmini izler gibi. dakikalarca birinin kahvaltı edişini ya da bulaşık yıkayışını izleyebilirsiniz.. o dalmışlığı veriyor bu öykü.. kadın bulaşık yıkar, yıkar.. neye baktığının farkındasındır, bir hareket de yoktur, ama izlersin..
yalınlığı ve betimlemeleri çok başarılı.. finaldeki şaşkınlığa değinmiyorum dahi..
