normal sohbet esnasında etkiliyecilik ve ikna edicilikten uzaklaşan insandır. anlattığınız şeye karşı taraf ikna olmaz veya çok dinlemez. Gerginlik esnasında ise ilk yenilgidir. Göz kavgasını kazanan kavgayı da kazanır.
Baktığı zaman karşısındaki insanın beyninin içinde deklanşör gibi patlayıp, ne var ne yok görebiliyorsa ona istinaden öyle pek göz ''teması'' kurmak istemeyip sadece ''bakar.''
Psikolojik anlamda sorunlu olan insanların göz Teması kurma sıkıntısı yaşadığı bilimsel bir gerçektir. Bilerek yapıyorlarsa falan burdan özgüven sorunu yaşadıkları çıkarımı belki yapılabilir.
Kaç defa uyarıldığım halde ısrarla yaptığım davranış. Bilmiyorum neden yaptığımı ama farkında olmadan yapıyorum. Bilinçsiz bi şekilde gözlerimi kaçırıyormuşum. iş için girdiğim mülakatta da aynısını yaptığım için çok pis çarpılmıştım bi psikolog hanfendi tarafından. Galiba yukarda da bir yazarın söylediği gibi utangaçlıktan oluyor.
Yaa şapşiiik.
Bu bendim.
Ciddi ciddi ilkokuldan liseye kadar "neden benle konuşurken gözlerimin içine bakmıyorsun" diye yaftalarlardı beni.
Anlamıyorum, bu bazı kişiler için ciddi saygısızlık olarak algılanıyor sanırım; ciddiye almıyorum.
herkesin kendi düşüncesine göre bir anlam yüklemeye çalıştığı insan. kurmaz kurmaz arkadaşım olabilir. zaten herkesle göz teması kurulmaz. ya sevdiceğine karşı utancından ya da nefret ettiğin birine karşı göz teması kurmak istemezsin.
Karşındaki insana içindeki duyguyu geçirmemek içindir. Türkler duygusal yapıya sahipler onun için saklayamazlar. ifadesiz slav halkları gibi olsaydık temas kurmaktan kaçınmazdık sanırım.
insanina gore degisir bu. Kimi zaman tutup cenesinden zorla baktirirsin gozune temas kursun diye kimi zaman eline bakarak bir seyler gevelersin. Genellememek gerek.
