afrika'daki bazı kabile mensupları hayvanı avladıktan sonra ölüsünün başında kendisine sağladığı et için teşekkür eder ve onu sırf ailesini doyurmak zorunda kaldığı için avladığını açıklarmış.. bir de sırtına kürkü geçirip statü belirtme adına hayvanların sırf lüks için katledilmesi olayında arz kesimini oluşturan insanlara bakıyorum, bu dünyaya ne verdik ki ondan bazı şeyleri üç kuruşluk keyfimiz uğruna alabiliyoruz? almaktan kastım can burada, alınan şey "can".. o postun sahibinin de bir canı var. ne ilginç değil mi? ya da hayvan nasıl olsa, sittir edin.
kısacası yemek ve hayati şeyler için hayvanları avlamak bir nebze mübahtır, ama ibne modacıların aslında bir boka benzemeyen kreasyonlarına çeşni katsın diye küçücük memelilerin karnını yarmak hayvan oğlu hayvanlıktır.
gereksiz insandır. bir canlının boku bokuna öldürülmüş olmasından gurur duyan ve de bunu yapan insanımsılara yüklü miktarda para veren salaktır. bir de o kürkü giyerek ne kadar varlıklı\lüks bir insan olduğunu göstermeye çalışmış malın tekidir. dediğim gibi, boş yere öldürür ve yer kaplar sadece.
yıl olmuş iki bin on iki ve teknoloji gelişmiş. o kadar yapay kumaş ve malzeme varken gidip kürk alan insandır. insan dedim de anlayın artık siz. hiçbir mantıklı açıklaması yoktur kürk giymenin. postu bir don bile etmeyecek insan bozmaları giyerler sadece. kimse kürk almasa kürk ticareti ve hayvan katliamı olmazdı. alan da cinayeti işleyen kadar suçludur.
kürklük koyungillerdense sorun olmayandır. sütünü içtin, akabinde etini yedin, e kürklü derisi neden boşa gitsin? hele de koyun Avustralya koyunuysa...
kürkün başka bir amacı yoktur zaten. illa üşüyosan içlik giy, pijama giy alttan, içi yünlü mont giy. ama üşüyorum diye ormandan kaçmış gibi dolaşma ortalıkta.
eğitimsiz, yaptığı şeyin nelere mal olduğunun farkında olmayan insanları bu hususta mazur görmek mümkün ama sanatçılara çok sinirleniyorum çünkü onlar toplum önündeler ve örnek teşkil ediyorlar. dediklerini ve yaptıklarını yapmak için ağızlarına bakan binlerce insan var bu ülkede.
onların giyimleri, kuşamları, takıları ile sıradan bir vatandaş gibi davranması elbette beklenemez. daha ışıltılı, daha göz alıcı olmaları, kitleleri etkilemeleri, bunun için de çoğu zaman marjinal olmaları gerekir. tamam ama teknoloji ilerledi artık; imitasyon ürünleri gerçeklerinden ayırmak neredeyse mümkün değil. fakat hayır! sorun, "ben imitasyon ürün kullanmam!" deme ayrıcalığını yaşamaktan geçiyor zaten. üzerine basa basa; "astragan" diyor muhterem. pahalı ya! herkes alamaz ya! o ve onun gibiler giyebilirler ya! bu bir ayrıcalıktır ya! kendisine bir nevi statüko tahsis etmiş olacak.
paparazi muhabiri soruyor;
- sayın ersoy, çevreci örgütlerin doğal kürk giymenize yönelik eleştirileri konusunda neler diyeceksiniz?
+ umurumda bile değil! ummurummmda bile değil!
***
- sayın avşar, çevreci örgütlerin doğal kürk giymenize yönelik eleştirileri konusunda neler diyeceksiniz?
+ önemsemiyorum bu tür eleştirileri! kimi örgütler; seslerini duyurmak, varlıklarını kanıtlamak için özellikle sanatçıları hedef alıyorlar. en kolay hedef sanatçılar çünkü.
ne kadar ilginç bir durum; kürk hayvanları için yapılan görüşmede kürk hayvanlarının bahsi bile geçmiyor. konuşmaların asıl konusunu, "kimi grupların, kimilerinin üzerine giderek nemalanma gayretleri" etrafında dönüp duruyor.
kim bilir belki de suç bizlerdedir! yanlış insanları, sanatçı kategorisine dahil edip sonra da onlardan, mevcut kapasiteleri ile asla gösteremeyecekleri bir anlayışı beklemektir.
