çocukluğumuzu zehir eden dondurmacıdır bunlar, küçük çocuklardan yedikleri küfürün haddi hesabı yoktur. ulan delikanlı gibi ver işte ne o abidik gubidik hareketler, çana vurmalar, insanı maymun etmeler falan. paramızla rezil oluyoruz yahu...
geçen aylardan birinde, nereden estiyse canımız dondurma çekti arkadaşla. eminönü iskelesinin orda duranlardan birine yanaştık. bizim önümüzde iki kişi dondurma alıyorlardı (çabalıyorlardı). içimden "şuna bak lan ya bana da yaparsa, zaten çocuk gibi sokakta yalaya yalaya dondurma yiyeceğim boğazımın uğruna rezil olacağım, bir de bu adam abidik gubidik hareketlerle beni deli edecek he.." ben bu cümleleri kurarken sıra bize geldi:
-bak amca ben de dondurma alacam ama bana öyel şekilli şeyler yapmayacan? (parmak havada)
+hıh hıh hıh ne kadarlık vereyim
-ne bileyim bi 1,5 tl olsun bakalım..
şırtt şurrt hooop (ahan da düşürecek!) huup bampp
+al bakalııım
-sağola...
hobaaağğğ
-amcaaa!! ver şunu
hoppidii laaa
-amca bak almayacam he versene şu lanet dondurmayı
+al bakalım al hadi tamam
(bir an elimi uzatmaya çekinirim. acaba bi gundiklik daha yapar mı diye. alttan bir bakış attıktan sonra..)
-ver bakalım.. (ohh beee elimde elimde..!!)
boku çıkan bi dondurmadan ne kadar zevk alabilirsiniz ki.. ben senin külahını ...
