Bu aralar böleyim sanki. Görünmüyorum, duyulmuyorum. Ben yarattım bu halimi, değersizleştirdim kendimi. Herzaman kendimden öne aldım etrafımdaki insanları. insan olduğu için zevk duydu bundan kendi sorununa kendi sevincine kendinden daha coşkulu davranan ben vardım. Kendini yüksek yerlere koydu ve sonra bana baktı ordan ufacıktım artık sorunlarım görünmüyordu sadece ana hatlarım belliydi, sesim de duyulmuyordu sadece mırıldamalar gidiyordu ona. oda ona yaptıklarımdan dolayı vicdan yapıp ne dediğimi anlamadan dinliyomuş gibi yapıyordu. git gide küçülmüştüm ve artık yoktum. Ve alkışş görünmez insanım artık vuhuuvv.
