2.
-
muhteşem bir zeki kumova şiiri...
Masallarını hatırlıyor musun anne?
Hani her seferinde değiştirdiğin ve her seferinde inandığım
Çocukluğumun saflığını kuşanan uykularımın
düşlerini saran masalların
Şimdi hepsi uzak bir ezan sesi
Yoksunluğunu duyumsadığım bir anne eli
Ağlayan bir çocuk ve kırık oyuncağı
Bilmiyordum oysa bilinirmiş
Düşlerin görüldüğü yerde vurulacağı
Masallarını özlüyorum anne
'bir küçücük arslanı'
'kibritçi kızı'
tutunacak hayalleri özlüyorum
mitolojinin tarihi kanıyor anne
kahramanları iğdiş ediliyor gerçeklerin kör keskinliğiyle
Atlas'a gecekondu yapmışlar
Eros intihar etmiş kendi okuyla
Afrodit'e de bir silikon takmışlar ki sorma
Hiç sorma anne
Arslanı vurmuşlar safaride
Kibritçi kız çakmak satıyor arka sokaklarda
bir de bedenini
Masalların soykırımlarında
herkes masal gibi yaşıyor gerçeklerini
Dönüyor...
Herkes ve her şey...
Değer yitirmenin kolaylığı, inancın seyrekliğindendir
Gerçeklerin sığlığı daha güvenli
masalların bilinç derinliğinden
Herkes gibi olmak yok eder farklılığın tedirginliğini
Tek başına kalmak telaşı
çekici kılar yanlışlar kalabalığını
Ve döner herkes kendinden
An gelir cayar herkes
Masallarından ve hayallerinden
Ben de dönüyorum anne
Tarihimi baskı altında tutmak
Ve tutunmak için yazıyorum
Uykumu ve çocukluğumu ve sesini taşıyorum gövdemde
Kendi masallarım kolumun altında
Yaşam; sayfası kıvrık bir masal
( okumaktan çoktandır vazgeçtiğim.... )
Kırık başucu lambamın ışığında
Ağır yaralı dönüyorum anne
Yanımda hüviyetsiz masal kahramanları
Söylencelerden ve ağır söylevlerden
bir ikindi vakti kapındayım
Bir masal almak için ellerinden
Masalların sonu kesindir
Gerçeklerin muamma
Anne anla!
Tasvirsiz hayallerden
kalbi kırık heykellerden
ve tarihten dinleyerek öğrendim gerçeklerin masallığını
öğrendikçe uzlaşmaz oldum
anlaşılmaz
düzenbaz
ve yalnız
hiçbir anne çocuğuna beni anlatmadı
oysa yaşamım bir masal oldu
bilmiyorsun kibritçi kızla evlendim
bir arslanımız bile oldu...
Bir sana söylüyorum anne!
itirafım tek sana
Yoruldum meydan okumalardan
Bıkkınım düellolardan
Takvimlerin yanılgısı
Mevsimlerin tutarsızlığı arasına sıkışmış bir çocuk gibiyim
Yüzünü cama dayamış sokaktaki oyuna imrenen çocuğum
Yorumsuzum
Yüzümü dayamışım yaşama ve tarih atlaslarına
Anne anla!!
Yerimi bulamıyorum yaşamın haritalarında....
