bu yaz uludağ üniversitesi öğretim görevlilerinin bol keseden dağıttığını göstermektedir. . . nedense pek hareketli değildir. . . ama canlanacağını ümit ediyoruz. . . **
köylüsünün yakında tüm arazisini satıp, apartman binalarına değişeceği yer. ellerinde işleyecek bir arazi kalmadığında, apartman binaları artık para etmemeye başladığında ne yapacaklar merak etmekteyim. gerçi o dönemi şu anki arsa sahipleri göremeyeceklerdir sanırım.
nereye bakarsanız mutlaka birkac inşaat göreceginiz ve duyacagınız yer. buranın yerli halkına adeta devlet kusu konmustur ama onlar hala servet degerindeki ögrencilerin degerini bilmiyorlar malesef...
metrekareye iki kilo köpek boku düşen yerleşim birimi. malesef sokakları köpek boku ile doludur. temiz gözüken kaldırımın her üç dört metresinde bir köpek bokuyla karşılaşabilirsiniz. basabilirsiniz de. bu köpek boklarının sebebi de ayrıca sokak köpekleri değildir.
köpek beslemenin gereklerini bilmeyen ve çoğu tikican tipte olan görükle'deki öğrenci nüfustur.
son iki senede görükle'de yaşayan öğrencilerin onunun dördünde köpek olduğunu düşünürseniz ve bunların yüzde doksanının da köpek beslemenin gereklerini yerine getirmediğini buna eklerseniz durumun vehameti ortaya çıkar.
arkadaş köpek besleme gerekleri falan diyorum da yani öyle büyük bir külfet değildir. cebinde bir poşet olur, köpeğin o kaldırıma sıçtıktan sonra eline poşeti geçirirsin, boku aldıktan sonra da tersine çevirip çöpe atarsın. bu kadar zor mu bu?
ben her sokağa çıktığımda köpek bokuna basmamak için gözüm kaldırım taşlarında yürümek zorunda değilim.
öğrencilik hayatım boyunca son iki yılımı geçirdiğim güzel dostluklar edindiğim.her günümü dolu dolu geçirdiğim işte anı yaşamak bu dediğim, okula orman yolundan yürümeyi şimdiden özlediğim, beren cafede tavla oynamayı öğrendiğim,un&pa cafede unutulmayacak anılar yaşadığım,kütüphaneden yurtlara doğru yürürken türlü düşüncelere daldığım,gece saat 2de dışarı kola almaya gitmenin ayrı bir zevk olduğunu anladığım,final zamanlarında sabahlara kadar ders çalıştığım.erocak sitesini kapcı ali abiyi ramazanda herkesin birbirine yemek götürtüğü komşularımı. sabahlara kadar edilen arkadaş muhabbetlerini.hem şehirli hemde köylü olmanın ayrıcalığını yaşadığım tek yer olan görüklem hep özleneceksin hep hatırlanacaksın herkeste bir anı olarak kalacaksın.
benim anlamadığım nokta heryerde yeni inşaatlar siteler olmasına karşın neden hala ev kiraları çok yüksek ve neden evbulmak çok zor? yoksa öğrenciye geçirmek mi istiyolar.yook canııım olur mu öyle şey.
alt komşunun karşı komşunun öğrenci olma ihtimali çok çok yüksek olan köy diye adlandırılıp gelenin yuh buramı köy dediği okula çok yakın yerleşim yeridir. en güzel anılar oradadır zaman yaklaştı özlenendir bu sıralar..
uludağ üniversite'sinde okuyan kuzenimi ziyaret etmek için gittiğim zaman, bir hafta kadar süre kaldığım yer. internet kafe var, normal kafe var, cd'ci falan var. öğrenci için iyi, ama bir yere kadar. zira evinizi paylaştığınız kişi sayısı arttıkça, bok oluyor her şey. ortak kullanım, beleşe konma, içine sıçma vb. olaylar artıyor. ayrıca narin, saf, güzel ve kaşar olmak üzere dört çeşit "bağyen" tipi var.
