Bu şekilde evlenen çok arkadaşım var ve hepsi gayet mutlu. 9 sene konuşup evlenen bir arkadaşımsa 2. Haftadan birbirlerinden bıkmış gibi konuşuyordu, aradığını bulamamış sevgiliyken öyle degilmiş falan falan.
Günümüzde artık sempati duyulan, sıcak bakılan evlilik yöntemidir.
Ne idüğü belli, ailesi, efradı bilinen, kültürüne, geleneğine uygun bir insanla yola çıkmak bence de mantıklı.
Çok büyük beklentiye girmeden, kanatlı pembe hayaller kurmadan, hayatı ve evliliği, birlikte yaşayarak öğrenmek en sağlıklı olanı belkide.
Görücü usulü değil de, ailenin de tanıdığı biriyle 2 tarafın da rızası dahilinde görüşmeye başlamak en güzeli. Tanışma niyetiniz direkt olarak evlilik oluyor, ona göre konuşup ona göre hareket ediyorsunuz. Kalbiniz ona göre ısınıyor.. saçma sapan triplere girmeden, boş şeylerle vakit kaybetmeden adım atıyorsunuz. Bir de şöyle bi artısı oluyor en güzel adayı seçiyorsun ve görüşmeye başladıktan sonra tavlamaya gerek kalmıyor. Mükemmel bir olay.
"al bunu seversin, sevmezsen alışırsın, çocukların olur yaşar gidersin..."
müjde artık kayıp bir insansın!
böyle bir şey olabilir mi?
zombi olmak isteyen yapsın ama bu çocuk oyuncağı değil. severek mutsuz olmak, kendi tercihinin iyi/kötü sonucuna katlanmak bundan kat kat iyidir.
