Doğru bir önermedir. Celallenmeden bir dinle sözlük.
Görücü usulü evlilik çok eski bir olay olduğundan artık sadece kırsalda ve doğuda rastlıyoruz. Bize inanması zor geliyor fakat saçma sapan dediğimiz o dizilerdeki hayatları yaşayan insanlar gerçekten var.
Görücü usuldeki mutluluk tamamen cehalet kaynaklı. Bir hayat düşünün, özellikle de bir kadın. Kendisine uygun biri bulunana kadar evinde izole bir hayat sürüyor. Arada bir abisi veya babasıyla çarşı pazar görüyor, bunun dışında en fazla 50 metre ötedeki bakkala gidiyor. Sevgiyi bilmiyor ama hep tutucu bir ilginin odağı. Yine de her olayda kıyıda köşede. Televizyonda kendisininkinden daha farklı yaşamların olduğunu görüyor. Ama bunların imkansızlığına, bunları istememeye kodlanmış.
O gün geliyor. Sağda solda güç bela görüştüğü, belki 2 kez bakıştığı, belki ilk kez gördüğü biri kendisine uygun bulunuyor. Evlenmeyi gerçekten ne kadar isteyip istemediğini bile tartamıyor aslında. Bir olay olarak "evlilik" ona değişik ve heyecan verici geliyor, zaten şartlanmış olmasını saymazsak. Evleniyor. Bir adam ona gülümsüyor, başını seviyor, sevişiyorlar. Tatlı şey tabii, güzel şey. Adam da belki ilk kez dokunuyor bir kadına. Sevişerek sevdiklerini zannediyorlar birbirlerini ya da çok şanslılarsa gerçekten seviyorlar. Daha önce kimse tarafından bu kadar ciddiye alınmadılar, kadının fikirleri dinlenmedi. Şimdi ise evindeki sobanın yeri konusunda söz sahibi, tartışabiliyor. Sonra çocuk doğuruyor ve artık çok daha fazla önem arz ediyor.
Mutluluk, onlara zaten böyle kodlanmış olduğundan ortalama bir evlilik -baba ayarında kısıtlanma + sevgi + tek başına alışveriş özgürlüğü-ve hayat sürüyorlarsa zaten daha fazlasını aramıyorlar.
her iki tarafta birbirlerini sadece eş gözü ile gördüğünden,evliliğin gerektirdiği saygıyı herdaim koruyabilmişdirler,zaman ile paylaşılanlar arttıkça sevgide kazanılır ve doğal olarak mutlu olunur.*
hele 30 küsur yaşındaki kazık kadar ayılara 14 yaşında gözü açılmamış, işsiz, mesleksiz, eğitimsiz tazeler alınıyorsa hayatta bozulmaz. çünkü o küçücük "çocuk" gördüğü muammeleyi rutin zanneder, herkes böyle yaşıyor zanneder. farketse bile kaçıp gidecek kendine yeni bir hayat kurabilecek bir birikimi, mesleği falan yoktur. erken yaşta kucağına aldığı bebelere o öküzün bakmayacağını da bilir içten içe. insan etinin ağır olduğunu da bilir dönemez baba evine.
o yüzden iki güzel laf etmeden, bir çiçek dahi almadan hizmetçi ve seks objesi olarak kullanırsınız o kadını, o evlilikte sürer. ama insani değildir.
eşşeği de ahıra bağlasan ölünceye kadar gitmez yuvasından ama bu bir başarı göstergesi değildir.
kendin seçmeye kalktığında mükemmeli arıyosun. onu bulamadığında veya çabalamadan vazgeçtiğinde artık kaderine razı geliyosun, elindekiyle mutlu olmayı öğrenmen gerekiyo. beklentilerin de ne kadar düşük olursa gerçekleşme olasılıkları o kadar yükseliyo.
bende bir şanssızlık varki son çıktığım 3 kız da bilidğin kaşar, kahpe çıktı. artık kızlara güvenmiyorum, ben helal süt emmişini bulamıyorum arkadaş hep yarrak emmişler çıkıyor karşıma, o yüzden görücü usulü evlenmek bir nevi anneye topu atmaktır, anne git bul ben bulamıyorum demektir. anne bulur okumuşundan, kadrolu memurundan aha da bu var der, kız biraz tipsizdir ama artık mantık konuşur ve bunla yuva kurulur.. evet ben öyle yapayım diyorum artık ya da tercihlerimi değiştireceğim.. *
