kendi içinde ironik bir ateist sorunudur. soyut veya somut bir nesneye "yok," diyebilmek için onu aramak ve kesin-net çizgiler dâhilinde ve maddesel olarak "bulamamak" gerekmektedir. bundan öte düşünceler tahminsel çizgilerden öteye gidemez ve tahminlere dayalı yaşam standardı oluşturmak düpedüz saçmalığı yansıtır. dahası soyut veya bir somut bir nesneyi arama ve bulma arayışındaki insanların duyabileceği işitsellikte, o nesnenin olmadığına inandırma çabası da tahminsellikten öteye gidemeyen altyapıdan ötürü "rahatsız edici bir çaba" kapsamında yer almalıdır; belki de bir suç olmalıdır. insanları kişisel tahminlere dayalı rahatsız etmek kötü bir davranış biçimidir.
