tam olarak yaptığımızdır. nedensiz, sebepsiz belki de gereksiz şekilde yaşarız. olup olacak hiçbir şey olmamasına rağmen gereksiz bir çaba ve azimle yaşamın peşinden koşar dururuz. oysa yaşam bize hiçbir şey vaat etmemektedir. intiharı anlamanın zorlaşmadığı zamanlar vardır.
görev olarak yaşayan "ben bir insanım, benim şu saksıdan ne farkım var?" sorusunu sürekli sorup düşünüp kendinin diğerlerinden farklı ve üstün olan özelliklerini hatırlayıp silkinip hayata devam etmesi gerekir. Aksi takdirde görev olarak yaşadığının bilincindeyse psikolojik sorunlar başlar, ondan da kurtulmak için çırpınmaz, uğraşmazsa, arabesk takılırsa intihar eder.
bu görevin kendisine neden verildiğini bulmayı seçebilir, bi süre sonra da kendisini tanımakta güçlük çeker, bilinçli olarak hayatını sürdürdüğünden bugüne kadar hep rol yaptığını fark eder, sonra aslında herkesin rol yağtığını fark eder. kim olduğunu bilmek ister şanslıysa ona ayna olabilecek birileriyle karşılaşıp hem kim olduğunu öğrenebilir hem de görevin verilme sebebini. şanslı değilse kafayı yiyebilir sonuçta risk budur.
