bünyede oluştuktan sonra başka bir ilişkiyi kaldıramam düşüncesiyle kenara çekilmeye sebep olan, sadece o yorgunluğu yaratan kişi geri döndüğünde unutulan durum.
--spoiler--
enteresandır ama gönül yorgunluğu, aşktan uzaklaşmayla, istirahat etmeyle, unutmaya çalışmakla ve yorgunluğun kaynağından uzaklaşmayla geçmez, geçmiyor. aksine kaynağa -ki kaynağın aşk olduğunu konusunda hemfikiriz*- ne kadar yaklaşırsanız, ne kadar aşkı kovalarsanız ya da kovalanırsanız o kadar iyileşme belirtileri gösteriyorsunuz...
--spoiler--
yukarıdaki cümleleri size gerçekten yazıp, sizi aşka cesaretlendirmek istemez miydim? isterdim elbet. lakin olmuyor öyle, olmuyormuş. yalan da söylemek istemiyorum. yalanlar avutmuyor insanı gönül işlerinde çünkü. gönül illa ki somut bir kanıt istiyor. o nu istiyor.
gönül arayıp, buluyor; seviyor. kimi zaman seviliyor. en sonunda da kaçınılmaz sonu görüyor ve onunla karşılaşmak zorunda kalıyor. terketmek veya terkedilmek...
ve bunlar yoruyor onu. gücü kesiliyor. belki bir dayanağı olsa devam edebilecek yoluna ama olmuyor. tekrar güç kazanmak istediğinde eski günlere dönmeye çalıştığında da bir daha yıkılıyor. hafif sıyrıklarla atlattığı aşk depremi ikincide enkazın altına gömüyor onu.
bu durumları yaşamış, enkazın dahi altından kalkabilmiş bir gönül size der ki; yaklaşmayın fazla. aksine uzaklaşın. eskiden yarin gözlerinden başka bir şeye bakmayan gözleriniz artık denizin maviliklerine baksın. kulağınız aşk fısıltıları yerine martıların çığlıklarını duysun. alın en iyi dostunuz yalnızlığı da yanınıza, yeni yalnızlıklara doğru yelken açın...
her türlü yorgunluğun uykuyla, dinlenmeyle geçmesine karşın hiç bir çeşit dinlenmeyle geçmeyen tek yorgunluk çeşidi. insanı hayattan soğutur. mümkün oldukça kaçmak gerektir buna sebep olacak hallerden. birisi için (bkz: aşık olmak).
büyük bir darbenin sonucunda yaşanan ve anlam verilemeyen yorgunluktur.
bir şeyler vardır, hayatınızda olsun istersiniz ama onlar hayatınza gireceği anda siz vazgeçersiniz. pes edersiniz. yorgunluğunuzu o anlarda anlarsınız. uzaktan hoş gelir ama yaklaştıkca yorgunluğunuz kaçmanıza sebep olur.
beden yorgunluğundan çok farklı bir yorgunluktur. çünkü bedeni bir kaç saatte ya da günde dinlendirebilirsin ama gönül yorgunluğu bazen yıllarca hatta ömür boyu sürebilen bir yorgunluktur.
uzun bir süre aşka ve yeni bir ilişkiye sırt dönerek kendinizi bol miktarda alkole ve edebiyatın uçsuz bucaksız okyanusuna teslim etmekle giderilebilicek olan yorgunluktur.
depresyon sözü bu coğrafyada kullanılmadan önce, gönül yorgunluğu kullanılır ve yaşanırdı.
fransızcadan gelme depresyon sözünün türkçedeki karşılığı gönül yorgunluğudur.
şimdi bizim depresyon dediğimiz şeye eskiden anadolu insanı ‘gönül yorgunluğu’ derdi. bu hastalığa yakalananlar heves kaybı, hayattan bıkma ve ümitsizlik girdabına düşüyor. yaşadığımız çağda, neredeyse herkes yorgun: bireyler, aileler, toplumlar ... insanların hem bedenleri yorgun hem gönülleri ... vücut dinlendirilince beden yorgunluğu geçip gidiyor. oysa gönül yorgunluğu geçmiyor, dinlenmeyle bitmiyor. yorgun, mutsuz, kırgın, dargın, bitkin ve keyifsiz insanlar, “enerjim kalmadı, pilim bitti” sitemleri ile hayata küskün halde doğruca doktor kapılarına koşuyorlar. oysa bedenler değil gönüller yorgun ve hasta. bu yorgunluk vücut yorgunluğundan daha yıpratıcı bir rahatsızlıktır.
Peki neler yapabiliriz. iş yoğunluğumuz ne seviyede olursa olsun kendimize de zaman ayırabiliriz. bizi dinlendirecek, hayata farklı bir pencereden bakmamızı sağlayacak hobiler, uğraşılar, karşılıksız, çıkarsız sevgiler, dostluklar, zaman zaman kendimizi şehrin kalabalığından, keşmekeşinden, stresinden dışarı atmalar gönül yorgunluğumuzu gidermede yardımcı olacaktır.
