her şeyin bu denli kirlendiği bir dünyada gönül gözü açık kimseler var mıdır, sırdır. sadece gördüğüne inanan insan aklının karşısında içsel deruni bir haldir ki açılmadıkça bilemez kişi. bilmeyen de eksiktir her daim. nakıs olana da susmak düşer ki kendini dinlesin ve bilsin biraz. kişi kendini bilmek gibi irfan olmaz demiş eskiler. bilmediğini söylemek de feylezof tavrı gerektirir sokrates gibi. *
işbu izah üzre bu başlığın tanımı da belki yapmak mümkün değildir tamamıyla ve kemaliyle.
