on yıldan biraz fazla olmuş... neler neler geride kalmış. insanlar, dostluklar... sayısız mutlu an ve sayısız dert... artık mazinin bir parçası onlar. hepsinin yerini yenileri aldı ama çok az kıymetli şey var hiç değişmeden kalan;
yarınlara umut, tükenmeyen sevgilerim ve göksel. ne kadar çirkinleşsem, kirlensem, bayağılaşsam, öfkelensem, nefret damarlarımda dolaşsa da benim saf yanımın sesi o.
bu gece yarım kalan şarkı arkadaş oluyor bana. yalnızlığıma örtü çekecek kadar ince bir ses.
ona hep minnettarım.
sanırım eşinden ayrılmış ondan olsa gerek evrim geçirmiş hatun. iyi olmuş güzel olmuş çok güzel olmuş. ancak geçenlerde beyaz showda canlı bir performansını izledim hayalkırıklığı yaşadım söylemeden de edemedim bak.
'' yalnız kuş '' adlı şarkısıyla duyduğumda (değil dünyaya) o an yanımdaki insanlara bile tahammül etme sınırımı düşüren, içimde kafamı duvarla sürtme isteği uyandıran sanatçı.
not: biz tüm ofis çalışanları olarak radyolarda akşama kadar bu şarkıyı duymaktan bıkıtk, ama cidden bıktık.
