beni tükettiğin o yalanlar örtüsünde, seni yani hiç olmayanını sevdiğim zamanları düşünüp eriyişimi hissediyorum şimdilerde. Ve şimdilerde acıyı çekip aslında düştüğüm aptal durumu değil; senin bende bıraktığın o acımasızlıkları görmek daha da acı veriyor bana. Benden kaçışlarını görmezden gelemem artık! seni; yani hayalimde kurduğum bu olmayan bedeni görmezden de gelemem artık. Seni sevmeye yakın duruyordum oysa. Ve oysaların arasında seni sevebilecek kadar da kendime güvenim sonsuzdu. Hiç olmayan bir insana verebilecek çok şeyim varken, kaybettiklerinin arasında senden nefret ediyorum şimdi. nefretim gururumdan ve yaktığım ağıtlardan ibaret sadece belki de umudum kendime ya da bitişlerime bir adım kadar yakın...
seni sevmekten uzak ve gururumun ellerinde bittiği ölüme bir o kadar yakın.
