patron sana kalayı basarken içinden en okkalı şekilde "haaaa...tir ulan pezevenk" diye geçirip aynı zamanda çocukların nafakası eşin hastalığı evin kirasını vs vs.. düşünerek vazgeçilen andır.
aşık olduğumuz zamanlardır. sürekli başı dik, burnundan kıl aldırmayan, asla kimseye boyun eğmeyen bir insanda yavşaklığın son noktası bile görülebilir. bunlar hep aşk yüzünden.
aşık olduğun zamanlardır elbet ancak; en berbat durumu da, aşık olduktan sonra ayrılmak ve tekrar her şeyi geri isterken, bunun için çabaladığını sanarak ,içinde bulunduğun bütün eylemlerdir.
