gurur meselesi
rahmetli babamın yanlış yönlendirmesi yüzünden hep. "kimseye kötülük yapmazsan, derslerine çalışırsan, kimsenin malını çalmazsan gurur duyulacak bi evlat olursun." deyip durdu senelerce. bu kadar senedir yazı yazıyorum ne oldu hiç...bırakın gurur duyulmayı, ülkesinde eziyet gören yazarlar listesine bile giremedim. siz de benzer durumdan muzdaripsiniz biliyorum.
elinizi vicdanınıza koyup da söyleyin Allah aşkına. bir gün olsun yüzlerce kişi toplanıp arkanızdan "türkiye seninle gurur duyuyor" diye bağırdı mı?.. bu yüzdeeen, "vatandaş uyuma gururuna sahip çık" diye bağırıyorum...
böyle dergi mergi okumakla, yazı yazmakla gurur duyulacak adam olunmuyor abi. lütfen rica ediyorum benimlede gurur duysun o kalabalıklar artık. tamam şöyle yakışıklı bir cinayetim yok ama çocukken mahalle arasından yaptığımız mantar tabancası savaşlarında az telefat vermedim aşşa mahallenin şoparlarına. taşı fırlatıp mı kafa göz yarma konusunda üstüme yoktu mahallede.
az gurur duyulacak şey mi? tamam, hadi diyelim bununla gurur duymadınız ilkokulda çok yaramaz bir öğrenciydim ben. servis mervis olmadığından kamyonların kasalarına takılır okula kadar kendimi taşıttırır okul yakınlarındaki bir virajda araba yavaşlayınca atardım kendimi kamyonun kasasından.
gene mi olmadı? gene mi gurur duyulacak adam olmayı başaramadım? liseli yıllarında da "azılı bir teröristtim" ben. yani kayıtlara göre öyleydim. tamam kimseyi öldürmüşlüğüm, elime almışlığım yoktu. hatta gaza gelip-daha doğrusu gelemeyip- parkta oturan bir arkadaşımı dövmedim diye epey bir fırça yemişliğim vardı bizim mahallelilerden. onlar benimle gurur duymadı bu yüzden. siz de mi duymadınız şimdi? hay allah. peki gene lise yıllarımda arkadaşlarla hafta sonlarında silivri'ye gider aç kaldığımızda bostanlara dalıp karpuz çalardık. basbayaa hırsızlık... karpuz... kan kırmızı...
hırsızlık diyorum yaa, benimle gurur duysanıza kardeşim. tamam gelelim üniversite yıllarıma. kopya da çektim ben. hatta üniversiteye giriş sınavlarında önümdeki kolejli çocuğun kaadına baktım. hırsızlık, kopyecilik, kavgacılık yetmiyor mu? hala mı benimle gurur duymadınız kardeşim. peki o zaman gelelim üniversite sonrasına. birine çarptım ben arabamı yeni aldığımda. daha doğrusu bakkaldan fırlayan iki yaşındaki bi çocuk benim arabama çarptı koşarken. tuttum ağlayan çocuğu annesinin evine kadar götürdüm.
üstelik tekerleğin altına girmedi madem, sadakam olsun diye para bıraktım annesine. işte ben böylesine gurur duyulacak canavarım.
yapmayın yaa... hala mı gurur duymuyorsunuz? peki bayramda gittiğim ispanya'da, dört yaşındaki kızıma puset almayarak onu saatlerce sokaklarda yaya olarak bir baba olduğumu söylesem hala gurur duymaz mısınız benimle?
ehhh napalım be kardeşim? adım hıdır elimden gelen budur. sizin benimle gurur duymanız için gidip papa'yı öldürecek halim yok ya...
