gururu yüzünden bir çok şeyi kaybeden kişinin söylemi.
*
uzun zaman sonra ilk defa bugün baktım gözlerine derin derin, hani sen sus, bir şey deme sadece gözlerime bak dedin ya, yine o eski parkta otururken, bende baktım öylesine gözlerine. kalbimin tekrar yerinden çıkıp, kalbine doğru yol almasına engel olmaya çalıştım olabildiğince. başardım da, sonra buna gurur dedi kimileri. kimileri ise aptallık. seviyorsun işte durma evet de cümlesini kurdu dostlarım. bilemezdi onlar, uğruna ölmek yerine, onca derde, acıya, kedere rağmen yaşadığın sevgiliyi başkasının kollarında görmek nedir, bilemezdi dostlarım. çakıl taşları arasına saklanmış, biraz kan, biraz alkol kokan, uğruna akıttığım gözyaşlarımı topladım yerden birer birer. bilemezdin sen, sen başkasının kollarındayken, her gece ne halde olduğumu göremezdin. ya da bilirdin aslında, ayan beyan görürdün her şeyi. sindirirdin ama, olmamış ve umursamazmış gibi davranır, bana söylemediğin aşk cümlelerini gidip ona kurardın. olmamalıydı belki bu, en baştan o uçurumun kenarında söylememeliydim o iki güzel sihirli kelimeyi. şimdi, onca şeye rağmen gelip af diliyorsun benden, affet bitanem deyip, yine umursamaz tavırlar takınıyorsun gözlerimin önünde. şimdi tamamen çıkıyorum hayatından sevgili.. seni bu kadar çok severken, seninle tekrar beraber olmayı bu kadar çok isterken, gurur ismine bürünmüş bıçağı saplayıp kalbime, intihar ediyorum. toprağa girmese de bedenim, ebediyen kapanmasa da gözlerim, bir kez daha yaşarken ölüp, çekip gidiyorum hayatından. ve siz dostlarım ; siz gidin şimdi, acılı şarkılar dinliyordu, çok sigara içiyordu, gülmüyordu. deyin.
