kıyısından köşesinden biraz ben sanki bu. Çalıştığın iş ortamında tek kişiysen, bütün işleri sen yapıyorsan, sabah sekiz buçukta işe başlayıp yetişmeyen işlerden dolayı hep mesai yapıyorsan, üstüne alakasız bir şehirde gurbetteysen daha fazlası olur muydu diye düşüncelere gark oldum şimdi bak.
gih sınıfıysa ve yalnızsa bunalımda olması kaçınılmaz kişidir. çalıştığı ortam bir polis bir öğretmen ya da hemşire gibi beraber takılacak bi arkadaş grubunu doğurmadığından izin günlerinin sabahına gözünü açtığı anda eyvah çeker, nasıl akşam olacak bugün?
çevre yapmanın bu kadar zor insan ilişkilerinin bu kadar önemli olduğu nereden bilinebilirdi?
yaşadığı şehirde kalmak istemediğinden evlenmek istememekte, ne kadar yıl daha bu yalnızlık acısına dayanmaya mecbur olduğunu bilmemenin ıstırabıyla ucu görünmeyen bunalım kıvrımlarında boğum boğum boğulmaktadır.
