Dünyanın en güzel anlarıdır. Arkadaşlar, ailen, sevgilin seni bekler. Dönmek için can atarsın. Ucakta, otobuste hep gittiğinde neler yapabileceğini düşünürsün.
özellikle aylarca uzak kalinmissa ev dediginiz yerden ve yabanci bir ülkede ailenizden, sevdiklerinizden, yillar boyu tanidiginiz arkadaslarinizdan, cok pis koyan bir seydir gurbet dönüsü.
ucak biletini almak apayri bir heyecandir, basli basina. sonra o bilete bakarsiniz her gün. gidis tarihinin gelmesini beklersiniz kücük bir cocugun babasinin eve gelmesini bekledigi gibi. o kutlu gün yaklastikca heyecan artar. bir önceki gece gelir, bavul toplamis, son islerinizi halletmissinizdir. artik sadece saatler kalmistir o büyük ana.
uyku tutmaz bir türlü, döner durursunuz yatakta. "uyumam gerek" diye düsündükce daha da kacar uyku. sonra sabaha karsi uyuyakalirsiniz. sabah günesle birlikte uyanirsiniz ama. müthis bir enerjiyle kalkarsiniz yataktan. son hazirliklari yapar, kontrol edersiniz esyalarinizi, cantanizi.
erkenden cikarsiniz evden, zaten bir hafta öncesinden düsünmüssünüz, hayalini kurmussunuzdur o günün programinin. telefon edersiniz eve de. "anne, geliyorum, yola ciktim, insallah sag salim varirim su saatte" dersiniz. babaniz da alacaktir tabii ki havaalanindan sizi.
ucagin kalkacagi yere giderken akliniz bir karis havadadir, kanat taksalar ucacaksinizdir. kalbiniz gögüs kafesine sigmaz, disari cikacakmis gibi olur. etrafiniza bakar ve icinizden "yarin bu saatlerde herseyin güzel oldugu evimde olacagim" diye gecirirsiniz.
erkenden gidersiniz check-in icin countera. gülümsersiniz herkese havaalaninda. gercek sarisin alman lufthansa görevlisine de gülümser, selam verir belki biraz muhabbet edersiniz. nasilsa saatler sonra evinizde olacaksinizdir, o mutlulukla almanlarla bile sohbet edebilirsiniz sicaklarmis gibi.
sonra erkenden gider kapiya beklersiniz ucagin gelmesini. diger yolcular gelir yavas yavas, sonra ucak gelir, takviyeler hazirliklar yapilir kalkis öncesi. bütün yolcular gelmistir bekleme salonuna. siz digerlerine bakar siritirsiniz, belki bir hemserinizi bulur, bir muhabbet kurarsiniz 2 saat sonra bitecek.
ardindan ucaga binersiniz, bildiginiz dualari okursunuz annenizin tembihlerini hatirlayarak. kaptan pilot motorlari calistirir, ucak en sonunda pistin basina gecer, özgürlügünüzün de baslangicidir burasi, hapsinizin sonu bir anlamda.
ucakta da yaninizdakiyle garip bir sekilde bakisirsiniz, yabanciysa soguk davranir size, turistim ben der bakislariyla. yerlinizse icerigi önemsiz olan bilindik muhabbetleri edersiniz.
ucak avusturya, romanya, bulgaristan üzerinden gecer sirayla. sonra da kilometrelerce yukaridan tanidiginiz sekiller görmeye baslarsiniz. karman corman, alisik oldugunuz kaosu yasayan trafik, yamuk yollar ve "türk" sehirleri.
10-15 dakika kalmistir, yerinizde duramazsiniz, suratinizda aptal bir gülümsemeyle. yine dua edersiniz, iyi bir inis yapalim diye. ya da hadi gelsin artik o an diye.
ve ardindan hosteslere tesekkür edip cikis kapisina ilerlersiniz cantanizi alip sirtiniza. dizleriniz titremektedir, kalbinizse her zamankinden daha bir canli atiyordur.
pasaport kontrolünden gecmek icin can atarsiniz, cünkü karsinizdaki sizden biridir. iyi nöbetler dileyip gecersiniz kapidan.
o an...
kelimelerin bittigi yerdesinizdir, sarildiginiz an bekleyeninize. hüngür hüngür aglar, acilirsiniz biraz. nefes almaya calisirsiniz bir refleks olarak.
mendilini verir size babaniz, silersiniz onunla gözyaslarinizi, yine islanacagini bildiginiz yüzünüzü. evin kapisina gelip de annenize sarildiginizda bitmistir her sey.
an itibariyle içinde bulunduğum hal ve durumdur.35lere alışmış bünyenin 34ü görmesiyle anlamsız sonsuz bi mutluluk yaşanır..akabinde surata anlamsız bi gülümseme yerleşir.eve yaklaştıkça adımlar hızlanır..bavulun tekerleklerinin çıkardığı muazzam gürültüyle kişi koştuğunu farkeder ve eve sürpriz yapma isteğiyle çırpınan beden annesinin sesi duyup herşeyin bok olacağı düşüncesiyle yavaşlamaya çalışır..(anne 10. kattadır nası duyucaksa artık..)sanki görmeyeli asansör yavaşlamıştır, bir ömür gibi gelir o dijital 9un 10a geçişi..artık sessiz olunmalıdır zira anne kattaki gürültelere karşı duyarlıdır kapının deliğine gözünü yaslaması an meselesidir..anahtar yavaşça çevrilir ve mutfaktan kafayı eğmiş anneyle göz göze gelinir.ard arda gelen bikaç çığlıktan sonra sımsıkı sarılınır, gözyaşı sel olur..(bu arada evden ayrılalı henüz 3 hafta olmuştur ama olsundur özlenmiştir işte:)
gördüğünüz ilk şey annenizin gözünden düşen damlalardır..bir kez daha bakarsınız o gözlere ve bir kez daha sımsıkı sarılırsınız annenize,bir daha hiç ayrılmak istemezcesine...
çok açıktan belli edilmesede içten içe evde bir bayram havasının esmesine neden olan durum. gurbetten eve dönüm gurbetten binilen otobüse atılan ilk adımla başlar, yol boyunca eve dönülür. anne, baba, abi, kardeş hepsi hafızanın kazınmış köşesinden daha bir fazla çıkarılır eve dönen yolda. memleket sınırlarına yaklaştıkça daha bir heycan basar, içiniz cıvıl cıvıl olur.
rakım: ???
nüfus: ???
gibi yazıların okunması ile eve dönüş yoluna biraz daha yaklaşırsınız. terminale giren otobüsün camından etrafa bakılır geleceğinizden haberi olan tanıdıkları inmeden önce otobüsün bugulanmış camından görmek için. beklenenler gelmiştir, otobüsten inip valizleri almadan önce ayların/yılların getirdiği özlemle sıkıca bir sarılınır. eve varmaya az kalmıştır, arabayla/yürüyerek giderken özlenen mekana "hiç değişmemiş bıraktığım" gibi cevabı beklenmeyen söylemler edilir. evin kapısının önüne gelindiğinde bakarsınız ışıklar yanıyor, bekleyen annedir. kapı açılır, annenin eli öpülür ve gurbetten eve dönüş yolu o şefkat dolu kollarda son bulur...
haytında daha önce şımartılmadığın kadar şımartılırsın, düzen senin üzerine kurulmuştur, yemek listesinde en sevdiğin yemekler boy göstermeye başlar, telefonlar-kapılar senin için çalar, biri ilgi bir ilgi insan evden uzak kaldığına sevinir.
amerikalılar hom sviit hom derler buna bizse evim evim güzel evim deriz. bazı sivri zekalı yapımcılar dekorasyon programı yapar aynı isimle neyse siktir et önemli olan bu değil. önemli olan gurbetten eve döndükten sonra bell bir alışma sürecinin gerek mesidir. kapılar falan eskisinden daha büyük görünür gözünüze daha önce farketmediğiniz ayrıntuılar orataya çıkmak içi bir yarış halindedir sanki. bi yandan evime döndüm diye taklalar atarken bi yandanda evim diye baHSETtiğiniz, iyelik eki getirdiğiniz yere yabancılaşmışsınızdır uleeyn.
