4 kişilik çekirdek ailem 3 gündür eve hapsolmuş durumda.. babam kömürlükten çıkardığı sirkeyi süzüyor can sıkıntısından.. bayramın önceki günlerden tek farkı oruç tutmadığımızdan sabahları kahvaltı ediyor olmamız.. bir de benim sigara içmek için gündüzleri de evden çıkıp on dakika dolanıp geliyor olmam..
babamın siyasi geçmişinden dolayı tayyip bey sinop'a sürdü bizi.. bayram sabahları sitkom tadında hiç kapanmayan kapımız daha bi kere çaldı, o da para istemeye gelen davulcuydu.. telefonlar hiç susmuyor saolsun eş dost arıyor ama nereye kadar.. ikinci gün onlar da sessiz..
memur maaşı, benim üniversite masraflarım, kardeşimin dersanesi iyice bindi babamın omzuna.. gidemekdik memlekete..
çok hüzünlüğüm sözlük.. çok sıkıldım.. selena'nın tekrar bölümlerini izliyorum.. yakın tarihteki en büyük beklentim taraftarı bile olmadığım beşiktaş'ın uefa maçı.. dün de avrupa yakası'ni bekliyordum mesela..
kendim için aslında çok da sıkıntım yok.. yalnızlığı severim zaten.. çok ilişilsin istemem ama babamgili gördükçe içim burkuluyor ne bileyim..
buruktur, hüzünlüdür gurbette bayram geçirmek.
zira ne bir tanıdık vardır ziyaretine gidilecek, ne de bayramlaşılacak kadar samimi gördüğün aynı milliyete sahip olduğun insanlar.
bir çoğu için normal günlerden farkı yokmuş gibi görünse de, daha bi hüzünlenir insan, o günlerde keşke vatanımda olsam der bir taraftan bünye. lakin yalnız olduğun bu tarz günlerde daha bi yüzüne vurur tokat gibi. daha bir yalnızlığa iter seni. kaçıp gitmek istersin bulunduğun diyarlardan, kendi memleketine, doğup büyüdüğün, yaşayıp hayatı öğrendiğin yerlere.
elbet bir gün dönecek olmanın verdiği umutla başını kaldırır, devam etmeye, unutmaya, atlatmaya çalışırsın yaşanan hüznü, yalnızlığı.
kısacası yaşayan için acı bir tecrübedir gurbette bayram.
