şu anki başbakanımıza da az hakaret etmiyor o emin çölaşan denen ve kendini gazeteci sanan embesil. kendisi sanki inci sözlük yazarı gibi ona hakaret ediyor buna hakaret ediyor. allah akıl fikir versin. Gazetecilerin en çok konuşup uğraştıkları başbakanlara verilen sıfattır.
yetişebildiğim en eski başbakan turgut özal'dı.
ne çok yazar çizerlerdi, hakarete varan şeyler yazarlardı. emin çölaşan küfür düzeyinde yazardı. cüneyt arcayürek turgut özal demezdi de tö derdi. özel yaşamı, ailesi,jaguar,davulcu enişte,tv patronu oğul,tarikatçı ithamları ile her yaptığı her an basındaydı. bitmeyecek sanırdınız.
bir bahar kadar kısa bir zaman için yıldırım akbulut geldi...
sabileler, kabzımallar,hal müdürü...
mesut yılmaz ve konuşmasının ağırlığı, oğlunun fenerliliği,kumar oynadığının iddia edilmesi,kardeşi turgut yılmaz'ın mal varlığı, karadenizli oluşu...
sonra demirel geldi. türkiye cumhuriyeti tarihinde en çok eleştirilen, mizaha konu olan başbakandı. sabrı ve eleştiriye tahammülü hayran olunasıdır.
burada başbakan olamasa da beyefendi kişiliğiyle,siyasetteki onurlu duruşuyla erdal inönüyü de anımsamak gerekiyor.onu bile eleştiri bombardımanına tuttular.paşa çocuğu olması,mütevazi olması,odtü'deki rektörlüğü falan filan...
derken tansu çiller ve gafları,kurşun sıkma muhabbetleri,ana muhabbetleri,sahip olduğu emlak...
necmettin erbakan ve her şeyi, kadayıf taneleri,eşi, çocukları,haccı, korumaları,kanlı mı olacak kansız mı,milli görüş,arka bahçe,dudağını ıslatması...
bülent ecevit ve bitmeyen hastalık senaryoları,partideki antidemokratik yönetimi, rahşan ecevit...
abdullah gül ve emanetçi söylemleri...
recep tayyip erdoğan ve gündeme alınan yaşamı. torunu,çocukları, eşinin başörtüsü ve daha yazılabilecek yüzlerce şey.
ülkeyi yöneten insanların bu kadar gündemde olması belki de doğaldır.hatta beklenti amaçlı övgüler veya tepkisel eleştiriler de doğal karşılanabilir bir yere kadar ama doğal olmayan şey övgü ve sövgüde aşırıya kaçılmasıdır. eleştirilenin icraatlarının değil gündemdeki insanın ailesinin olması ahlaki değildir.ve eleştirirken ifrat ve tefrit durumu geri kalmışlığın, düşünsel yobazlığın göstergesidir.
sıradan yaşayanlarına da şatafatlı yaşayanlarına da alışacağız bir gün.
bir gün daha olumlu ve daha ılımlı bakmayı öğreneceğiz sevdiklerimize de sevmediklerimize de.
