biraz çamaşır suyu ile temizlik yaptıktan sonra bir ilham geldi. başlıyorum.
geçen sene kış ayında ayıcıklı bir kupa almıştım. yani böyle dümdüz kupa falan değildi sanki...
onunla çay, kahve ve bir sürü şey içtim. değeri çok yüksek kupaların bende. hatta ne demiş edip akbayram: ''kupamı koydum dama uçurtma sandılar vurdular..'' çok seviyorum işte kupa bardağımı...bir sır vereyim hatta. vazgeçilmezim :))
Yine onu hatırladım bugün. Kollarıyla beni tüm sevecenliğiyle sarışı, öpüşü, ahh, nasıl da terkettim o yakışıklı adamı. Halbuki çok da sadıktı. Benden sonra evlenmiş, iki de çocuğu olmuş. Umarım o kadının kollarında mutludur şimdi *
Böyle uydurmasyon, pompalamasyon bir ton hikaye, bez bebek nananın ya da başka bir trollün feykidir herhalde. Geçenlerde gerçek bir vatandaşın sosyal medya hesabını paylaşmış kitap okuma sayısıyla ilgili bir başlıkta, o isimden yola çıkarak kim olduğunu buldum, umarım o vatandaş buna sağlam bir tazminat davası çakar da kurtulmuş oluruz kendisinden.
2002 senesi, paristeyim. 14.cü sevgilimle kafamıza estikçe sürekli kuruvasan yer dururduk, kuruvasan bence lezzetinin yanında çokta romantik bir yiyecek. Eiffel manzarasına karşı bir de sevdiğinle bu güzel yemeği yemek paha biçilemeyecek kadar güzel bir anıydı benim için. Beni hep ‘fıstığım’ diye severdi ben de onu sürekli öpüp koklardım ihihihih.
ilk sevgilim papua yeni gine 'liydi. O zamanlar genç ve güzeldim. Onunla portakal bahçesindeyken bana bir şey söyleyeceğini söyledi. Benden hoşlandığını söyleyip beni dudağımdan öpmüştü. Bu da böyle sıradan bir anım sözlük..
