iki duygusal eylemin, aralarında büyük farklar olmasına rağmen birbirlerine çok yakın hisler olduğunu anlatan önerme. doğrudur kısmen. öyle ki bazı durumlarda kişi üzerinde büyük etki bırakan bir olay sonucu gülmek ve ağlamak sırayla gelir. doğdukları yer aynı zaten; işlevlerinin farklı olması ne kadar önemli ki.. *
bazen aynı durumlarda ikisi de insanın başına gelebildiği için doğru önerme. insan sevinçten de ağlayabilir değil mi? ama üzülüp de gülene pek rastlamadım.*
gülmekte ağlamakta sinir boşalması durumudur. ikisi de rahatlamaya ve deşarj olmaya yarar yani her ikisinde de bünyenin verdiği biyolojik tepkime aynıdır. bu durumda kardeş olmaları fazlasıyla doğaldır.
demokritos gülerek çıkarmış her sabah evinden, bu yüzden ona "gülen filozof" derlermiş; herakleitos ise ağlayarak başlarmış gününe, ona da bu yüzden "ağlayan filozof" adını takmışlar. michel eyquem de montaigne, "elbette gülmek ağlamaktan yeğdir," diyor, ama burada işin tersine döndüğünü de söylüyor: ilk bakışta gülen insanı iyimser, ağlayanı karamsar saymak doğru gibi görünüyorsa da, yukarıda adı geçen "gülen filozof" gerçekte karamsar bir filozoftu. insanlıktan umudunu kesmişti, bu yüzden de işi gülmeye vurmuştu; böylece, "siz insanoğluna güvenin bakalım, insanlığın ilerleyeceğini söyleyin durmadan, gülüp geçiyorum sizin bu iyimserliğinize," demek istiyordu. herakleitos ise, insan ve toplum konusunda iyimser olduğu için, "neden hala bu kötülük, bu gerilik, bu dar kafalılık!" dermiş gibi ağlıyordu, inandığı değişimin geciktiğine üzülüyordu anlaşılan.
