"Horasan padişahı, çocuğ olmadığı için çok üzülmektedir. Vezirinin de çocuğu yoktur. Birlikte dua ederler ve birinin erkek, birinin kız çocuğu olursa onları birbirleriyle evlendirmeye söz verirler. Padişahın oğlu, vezirin kızı olur. Kıza Gül, oğlana Sitemkar adını koyarlar. Birlikte büyüyen çocuklar birbirlerine aşık olurlar. Ama Sitemkar'ın annesi, oğlunun Gül'le evlenmesine karşı çıkar; onu Cevri adlı bir cariyeyle evlendirmek ister. Sitemkar da istemeye istemeye bu evliliğe razı olur. Gül, Sitemkar'a bir mektup yazarak vefasızlığından yakınır. Padişah vezirine, kızını başka bir yere göndermesini buyurur. Bunun üzerine Gül, abdal giysileri giyinir, sazını da alarak evinden ayrılır. Vardığı başka bir ülkede kendini aşık olarak tanıtır. Bu arada Sitemkar da abdal giysilerine bürünerek Gül'ü aramaya çıkmıştır. Yolu o ülkeye düşer. Aşık sanılan iki sevgilinin atışması istenir. Padişah huzurunda karşılıklı şiir okuyarak atışma yapan Sitemkar'la Gül, söyledikleri deyişlerle birbirlerini tanırlar. Bu sırada babaları da çocukları aramaya çıkmıştır. Bir rastlantı sonucu onları bulur ve gene karşılıklı söyledikleri şiirlerle birbirlerini tanırlar. Daha sonra çocuklarıyla birlikte Horasan'a dönmek üzere yola çıkarlar. Onların geri gelmete olduğu haberi saraya ulaşınca, Cevri bir cadıya para vererek ondan Gül'ün gelmesini engellemesini ister. Cadı, Gül'ü alarak Yeşim Dağı'nda bir mağaraya kapatır. Sitemkar kaybolan sevgilisini aramak üzere yola çıkar. Dokuz yıl aradıktan sonra Hızır'ın yardımıyla mağarayı bulur, cadıyı öldürerek Gül'ü kurtarır. Kırk gün kırk gece süren bir düğünle evlenirler. Sitemkar, Gül'ün ricası üzerine Cevri'yi de bağışlar ve onunla da evlenir."
