küçük emrah filmlerindeki karakter stili kaşlar daima yukarı kalkık, 'ispanya'nın gecekondularında büyüdüm, ellemeyin abi bana' bakışlar.. guiza her daim hüznün habercisi, acının tellalı, kederli ve mahsun.
milyon yuroları falan cebe atıp fenerbahçe'nin yolunu tutan, sezon başından beri büyük umutlarla ilk 11'de sahaya çıkarak çalım üstüne çalım yapıp bilezikleri sıralasın diye beklediğimiz ispanyol futbolcu guiza'nın her daim çehresinde yuva yapan acı ifadedir.
yani mesela gol atsa da , atmasa da hep bu ifade var adamda. şey diyorlar bir de bu kardeşimiz için; "gol kaçırınca çıldırıyor!" şimdi bunu düşünüyorum da, yüzündeki o iç acıtıcı derin mananın gol atamamaktan kaynaklı olduğunu söylemek mümkün; amma velakin sevgili hüzün insanı abimiz gol attığında da bilimum aynı görüntüyü teşkil ediyor.
onu geçtim, dünkü maçta semih'in kaleye doğru yollayıp emre aşık'ı fenerbahçeli yaptığı o şutu sonrası çimlere sarılan, topun kaleye girişini muhtemelen "ulan yine ben atamadım" diye iç geçirerek hüzünlü bakışlarla izleyen guiza abimiz gözüme çarptı ekseriyatla. çok acı çekiyor lan bu adam, yeminlen diyorum size. beni benden alıyor o hüznü, o melankolik hali.
acılı kebap yesem öyle acı çekmem. olsun, sana da bu yakışır be kardeşim...
elem ve keder dolu meşekkatli yaşamları, insanların yüz hatlarında derin çizgiler bırakır. gerçekten de bu acı ifade, bir insanın yüzüne kolay kolay yerleşmez.
- insan sarrafı olduğunu her fırsatta yüzümüze-yüzümüze vuran sayın başkanımız, guiza'nın bu durumunu atlamış olsa gerek...
